PLOG354: ROBIN IS 25!

Goede dinsdagmorgen lieve mensen! Vandaag weer een plog zoals jullie op deze dag van me gewend zijn. Het leek me leuk een keer een ‘gewone’ doordeweekse dag vast te leggen. Zo een waarop de jongens allebei gewoon naar de peuterspeelzaal moeten, de één in de ochtend en de ander in de middag, waarop ik moet werken, we een boodschap moeten doen, en we op deze maandag ook de 25e verjaardag van Robin vieren. Daardoor een iets andere maandag dan normaal, maar wel een heel leuke waar ik met een glimlach op terugkijk. Ik legde ‘m vast: kijk mee!

Zo’n nacht was het. Een voor in de boeken. B met nachtmerries, M gewoon zin om bij mij te liggen, et voilà: resultaat is met z’n drieën op ‘n metertje en precies nul bewegingsvrijheid. Gelukkig sliepen zij wel lekker.

Normaal gesproken ga ik op maandagochtend sporten, maar Koen moet heel vroeg weg vandaag dus in plaats daarvan ben ik  vroeg beneden met Benjamin. We ontbijten gezellig samen en daarna ga ik aan het werk.

Ondertussen even wat aan het gezicht doen. Dan valt die ruknacht toch net ff minder op.

Work work work. Morris is ondertussen ook wakker dus de jongens spelen samen voor Benjamin naar de peuterspeelzaal moet.

Ik blijf het knap vinden hoe ze er in no time een bende van heb ik jou daar van kunnen maken, maar ik klaag zeker niet: allang fijn dat ik dan alvast wat werk weg kan hebben.

Nou deze twee hebben er zin in hoor. Haha. Dat zie je wel. Ik hoor weinig anders dan ‘ik wil niet naar schoool’ vanochtend. Als ik ‘m wegbreng trekt hij gelukkig gauw bij. Heel even verdriet, maar als ik bij de auto ben zie ik hem al lekker spelen.

We gaan bij Isabelle en Nova langs. Kindjes spelen, wij kletsen bij en drinken thee.

En Ies maakt mijn nagels weer even netjes. Heel fijn.

Daarna door naar mama’s werk. Ik heb wat babykleertjes verzameld voor een van haar collega’s die naar Afrika gaat, dus die brengen we langs. Meteen even wat drinken.

En geen bezoekje aan de post zonder bij de ambulances kijken. Morris vindt dit zo fantastisch. Ik vind het ook nog iedere keer heel interessant. Hoe compleet die auto’s zijn uitgerust.

Hij mag er zelfs even in met mama vandaag. Dat gezicht spreekt boekdelen.

En dan: doorrr. Robin is vandaag jarig en we gaan ons cadeautje fixen samen.

Hema voor een fotolijst. Het is zó ontzettend leuk om even een paar uurtjes met Morris samen te zijn. Ik verbaas me echt onafgebroken over de uitspraken die hij doet – ‘mama we gaan zo naar ome Robin hè, anders zijn we straks te laat en ik vind het zo leuk om een feestje te vieren. Dat gaan we sowieso (ja echt, SOWIESO, hoe dan?) doen toch?’ – en van de gesprekken die ik met hem kan voeren.

Daarna door naar schooltje. We mogen Benjamin weer ophalen bij zijn lieve juf en de andere kindjes. Hij heeft het weer zo leuk gehad. Ik ben nog steeds heel blij dat we destijds voor deze peuterspeelzaal hebben gekozen. Het is niet helemaal ideaal dat de jongens in een andere groep zitten, maar zo werkt het daar nou eenmaal, op leeftijd, en de leidster – of juffrouw zoals de kinderen haar noemen – die destijds de reden was dat we überhaupt voor die psz kozen is écht geweldig. Ik vond het toen Morris naar de peuterspeelzaal mocht een fijn idee om hem voor de eerste keer achter te laten bij iemand die ik ken, en daar heb ik geen spijt van gehad.

Even de ochtend evalueren.

Een half uur nadat Benjamin klaar was mag Morris naar school. Ik ga met B naar huis. Ik moet weer even aan het werk, en hij gaat gezellig bij me zitten kleien. Spelen ze hier nog steeds bizar graag mee.

Ik nam deze puzzel mee bij Ies. Jullie hebben die andere gezien en ik had zin om weer verder te gaan. Nu deze maken dus, komende week.

Weer helemaal de oude, op een hoestje na. Gelukkig maar. Als ik me niet fit voel kan ik zo intens chagrijnig worden van het feit dat ik me zo voel en daar dan niet à la minute iets aan kan doen. Heel irritant. Fijn dat het weer over is.

Ik heb lekkere trek, dus het worden twee extra dunne rijstwafels van de Ap met een beetje truffelmayo, chilikipfilet (ook van de Ap) en een gekookt eitje. Heer-lijk.

Ballonnen gevonden betekent ze honderdduizend keer opblazen, en er geen knoop inleggen zodat ze weer leeglopen. Dat schijnt maximaal grappig te zijn. We gaan Morris weer ophalen.

En daarna door naar de fotowinkel om een paar afdrukken op te halen. Benjamin is onderweg naar de psz al in slaap gevallen, dus dat was héél handig. Met slapend kind op de arm school binnen, andere kind mee naar buiten, inclusief rugzak en broodtrommel en toebehoren, slapend kind terug in de auto, andere kind terug in de auto, naar het dorp, slapende kind weer uit de auto en in de kinderwagen.. Zie je me gaan? Ging vet soepel echt.

Weer thuis. Met twee wakkere kindjes. Toch net ff gemakkelijker. Ik pak de cadeautjes van de kinderen in. Zelf zijn we daarmee gestopt en gaan we eens per half jaar goed uit eten voor onze verjaardagen. Herinneringen maken.

Als je grote broer de Snack-a-jacks uit de kast gaat pakken voor je. Kijk ‘m staan. Kleine directeur. Oh en ‘t toiletpapier was in de aanbieding bij de Ap. Zoals je ziet. Haha.

Pauze.

Ennn door. Kleien en werken.

En als Koen er is: door naar pap en mam. Robin wordt vandaag 25 jaar. Mijn kleine broertje is echt verre van klein meer gewoon. Nog even en hun huis is klaar, en daarna is de bruiloft al. Zo bizar maar zo leuk.

Cadeautje mee en gaan!

Eerst knuffelen met opa.

En met opi.

En dan komt ome Robin thuis van het werk. Deze twee: onafscheidelijk.

Happy birthday ome Robin!

Cadeautjes blijven leuk. Ook als je 25 bent.

En als je 3 bent al helemaal. Morris zal wel even helpen met uitpakken.

We gaan eten. Mama’s groentensoep met van die knapperige bolletjes blijft een hit.

Ossenhaas met aardappelgratin en salade. Alleen nam ik die laatste niet. Haha. Heerlijk eten.

Gebroeders Picasso gaan ondertussen ook lekker.

Als ze ‘t woord ‘ijs’ horen zijn ze er als de kippen bij.

Mama maakt ijsjes terwijl team operatie ook aanwezig is. Benjamin heeft een klein bultje boven zijn oog, en dat halen we met z’n drieën even weg. We dachten dat hij dat niet zou willen, maar hij vindt het ding zelf heel irritant en krabt er de hele tijd aan, dus hij gaat zitten en verroert geen vin. Zo dapper.

Daarna smaakt je ijs extra lekker.

Kijk maar.

Hop, nog een toetje. Als je denkt dat je niet meer kunt.

Mees’ ouders nemen deze klompjes mee van vroeger. Benjamin paradeert er vervolgens als een boerke op rond. Je moet je afkomst nooit verloochenen zeggen ze dan toch?

Al even voorbij kinderbedtijd zijn we weer thuis. We brengen twee intens vermoeide jongetjes naar bed en kruipen er dan zelf ook meteen in. Koen gaat lekker slapen en ik zet deze plog nog in elkaar. En dan is de kop weer van de week.

Om ‘m af te sluiten twee van mijn favoriete foto’s met Robin. Deze, een beetje wazig, maar desalniettemin één van de meest waardevolle foto’s die ik van ons samen heb. Nét na mijn bevalling van Benjamin. Zegt alles over onze band.

En deze. Ik ben echt heel erg trots op wat wij samen hebben en realiseer me heel erg dat zo’n band met je broer of zus niet vanzelfsprekend is. Ik noem hem al 25 jaar mijn beste vriend en hoop dat dat altijd zo zal blijven. Het wordt zo’n bijzonder jaar voor hem. Blij dat ik dat allemaal van zo dichtbij mee mag maken.

Ik hoop dat jullie je week lekker begonnen zijn. Voor nu wens ik je een fijne dag, een fijne week, bedank ik je voor het lezen en zie ik je graag weer bij de volgende!