PLOG#6: TRIP DOWN MEMORYLANE

Gisteren waren we met ons gezin en vrienden van papa en mama in Iserlohn in Duitsland. Zij hebben daar altijd gewoond, en wij hebben jaren aan stuk kerst én andere weekenden bij hen doorgebracht. Inmiddels wonen die vrienden alweer tien jaar in Nederland, en was het 11 jaar geleden dat wij voor het laatst in Iserlohn waren. Gisteren keerden we dus met z’n allen terug, voor een brunch aan de Seilersee en gebakjes bij onze lievelings banketbakker. Een tripje down memorylane dus. Ik besloot hem vast te leggen in dus alwéér een plog. Ik merk dat jullie deze heel graag lezen, maar ben nog een beetje op zoek naar een goede balans tussen plogs en ‘normale’ artikelen op mijn blog, dus als ze jullie beginnen te vervelen; laat het me weten! Daar kan ik wat mee:). Voor nu vond ik het een té bijzondere dag om niet te delen. Kijken jullie mee?

En we zijn onderweg! 185 kilometertjes schoon aan de haak naar Iserlohn. We staan om 7.30 naast ons bed, en ondanks dat ik best een vroege vogel ben moet ik er even aan wennen dat ik meteen ‘moet’. Vandaar ook de eerste foto pas als we al in de auto zitten.

Op deze foto lijkt het net of er niemand op de achterbank zit. Niet waar, want Mees ligt plat! Slapen bij Robin op schoot. Hier valt het trouwens niet op, maar ik heb een droge NEUS. Echt, niet normaal gewoon! Ik ben een paar dagen extreem verkouden geweest, als in niet heel veel anders doen dan niezen en neus snuiten, en nu hangen de vellen aan m’n neus. Dus. Mijn oprechte excuses voor dit overschot aan info, maar het ziet er zo raar uit! Net craquelé!

Hartstikke verliefd op deze man. Die overigens, gezien de kleine oogjes, nog ‘n béétje opstartproblemen heeft.

En we zijn er. Aan de Seilersee om te brunchen. Dit hebben we een jaar of 15 geleden ook gedaan, op dezelfde plek, dus het was leuk om hier weer eens terug te zijn.

Verschil moet er wezen! Champie voor Koen, alcoholvrije bubbels voor moeders. Vind ik trouwens helemaal niet zo erg hoor, geen alcohol drinken gaat me echt heel goed af! Heb het nog geen seconde gemist.

Na een héle lange en lekkere brunch rijden we naar de Danzturm, het hoogste punt van Iserlohn op 411 meter hoogte. Het is zo bizar hier te rijden. Vroeger maakten we gigantische wandelingen door dit bos, renden Robin en ik hele tussen de bomen door als we niet over de paden wilden lopen. Hier liggen zo veel mooie herinneringen aan onze jeugd.

Zo, hoogste punt bereikt. Even wat drinken, het is hier met een graad of 5 nog best fris.

Kijk ze eens gezellig zijn samen, Hepi en Hepi. Robin kent Koen net zolang als ik hem ken; hij was tenslotte zijn trainer. Die twee hebben dus een heel bijzondere band en daar ben ik héél blij mee. Mijn lievelingsmannen!

En een kiekje van Mees en mij. Gaat goed met het familie-album zo;)!

Na de Danzturm is het tijd voor Spetsmann. Daar kijken Robin en ik al de hele dag naar uit. Spetsmann is een héle goede konditorei in Iserlohn, waar het echt letterlijk áltijd stervensdruk is.

Dit zijn de taarten in de vitrine.. Watertanden tot en met hier.

En dit de vitrine met bonbons. Alles huisgemaakt, en in de meest bijzondere smaken. Ik. wil. dit. Maar ik hou me in. We nemen allemaal een lekker stukje gebak. Scheelt dat die stukjes hier zo bescheiden zijn. Kom maar doorrrr, rechtstreeks naar die heupjes, maar oh zo lekker.

Kwik, kwek en kwak. Ik heb lang niet zo hard gelachen als vandaag. Robin en ik hebben samen een bepaald soort humor die verder echt niemand begrijpt. Als we zo een hele dag samen zijn rollen de tranen af en toe over m’n wangen van het lachen.

Twee van de 8 stukken gebak. De rechtse is een vruchtengebakje, en die linker Baumküche. Geen idee hoe ze dat in Nederland noemen, maar lekker is het in ieder geval.

Twee kilo zwaarder en tonnetje rond weer op naar huis. Ik voel me echt een oud wijf nu, maar ik ben dus hartstikke moe! Dit soort dagen hakken er bij mij best wel in. Ik geniet er heel erg van, vind het ook héél erg leuk, maar heb m’n Duracelletjes best wel leeg aan het eind van de dag.

Junior is blij dat we weer thuis zijn!

En Pelle ook. Die ogen van hem he!

Wij kruipen op de bank voor een nieuw seizoen Moordvrouw, en daarna Divorce. Zo leuk, van die gezapige zondagavondjes op de bank. Moordvrouw vinden wij allebei heel erg leuk; blij dat dat weer begonnen is!

En deze kleine draak ligt weer tussen ons in. Junior is wat meer op zichzelf, Pelle moet en zal continu bij ons in de buurt zijn als we thuis zijn. Altijd.

Ennnn daar zijn ze weer. Nog steeds niet verdwenen hoor, die eindeloze behoefte aan beschuit met hagelslag. Ik neem er twee. Kan mij het bommen, morgen gaan we weer hélemaal gezond en volgens ‘t boekje; vanavond geniet ik nog heel even van de laatste uurtjes vakantie.

We kijken bijna iedere avond nog wel eventjes in Frummel zijn kamertje voor we gaan slapen. Voelt fijn. We hebben zaterdag ook de andere wandjes geverfd, ook in Urban Taupe van Flexa, en ik ben er blij mee. Kan niet wachten tot de gordijntjes er zijn, dan oogt het allemaal toch een stuk meer ‘af’. En dan is de dag alweer voorbij. Het was heel bijzonder om weer in Iserlohn te zijn. Hier liggen zo veel mooie herinneringen aan onze jeugd, dat ik het fijn vond om juist nú even terug te zijn. Ik zie mezelf nog met m’n lampionnetje door de besneeuwde straten wandelen op kerstavond, keihard kerstliedjes zingend in de hoop dat de kerstman dan wat onder de boom zou komen leggen. Deed ie overigens altijd hoor;). Nou, wij kruipen lekker in bed, morgen moeten we weer aan de slag!

We hebben een héérlijke vakantie gehad samen. Ik heb er zo intens van genoten bijna twee weken samen te zijn en leuke dingen te kunnen doen. Toch vind ik het ook wel weer lekker om morgen weer aan het werk te gaan. Op een of andere manier gaan de weken dan ook zo snel voorbij. Voor we het weten is het alweer april en tijd voor mijn verlof! Maar eerst nog lekker een paar maanden aan de bak. Vanavond – als jullie dit lezen, maandagavond dus – hebben wij weer een afspraak staan bij de verloskundige. Ik ben benieuwd! Keep you posted.

Bedankt voor het lezen! X