POST-PREGNANCY TAG

Gister was Morris vier maanden oud. Éénderde jaar gewoon al! Ik heb natuurlijk hartstikke veel geschreven over mijn zwangerschap, over de kwaaltjes die daarbij kwamen kijken en over mijn groeiende dikke buik. Ik kwam online de post-pregnancy tag van Lisanne tegen, over het leven ná de zwangerschap, en het leek me leuk die in te vullen met mijn eigen ervaringen! Bij deze dus weer eens een tag:)!

HOE OUD IS JE KINDJE NU?

Morris is vier maanden oud! Morgen is hij precies 18 (!) weken bij ons.

HOE VOEL JE JE?

Hartstikke goed voel ik me. Dankbaar en gelukkig. En heel tevreden met alles wat ik heb.

NOG LAST VAN KWAALTJES?

Niet heel erg. Tijdens mijn zwangerschap heb ik minimaal last gehad van kwaaltjes, en ook nu mag ik niet klagen. Wel heb ik bij vlagen nog heel erg last van mijn stuitje. Die is tijdens mijn bevalling gebroken, en nog steeds niet helemaal zoals het zou moeten zijn. Dat doet af en best een beetje behoorlijk zeer. Mijn onderrug is een zwakke plek, dus die combi is heel lekker, maar ach.. Als dat alles is. Ik mag niet klagen zei ik nog hè;).

IS JE EETLUST VERANDERD?

Dat weet ik eigenlijk niet zo heel goed. Ik heb sowieso over het algemeen altijd wel trek. Ik ben sinds mijn zwangerschap wel veel meer gaan eten dan voorheen, en ook heel anders. Voor ik zwanger raakte was ik altijd bezig met afvallen en at ik heel lang koolhydraat- en suikervrij. Dat doe ik nu dus helemaaaal niet meer. Ik eet ook veel meer fruit dan vroeger; vind ik echt heerlijk. En die beschuitenverslaving hè.. Met aardbeitjes, kwinkslag of muisjes. Ik kom er maar niet vanaf.

ZWANGERSCHAPSKILO’S?

Ik kwam er in mijn zwangerschap bijna 11 aan, en ben er inmiddels bijna 16 kwijt. Dat is overigens niet met opzet, allesbehalve zelfs; ik eet meer dan ik in jaren heb gedaan, maar de kilo’s vliegen eraf. Heeft waarschijnlijk alles met de borstvoeding te maken, dus ik verwacht dat die kilo’s, als ik daar straks mee stop, vanzelf weer teruggevlogen komen. Ik zit nu een kilo of 4 onder mijn streefgewicht, maar als ik weer wat fanatieker ga sporten – ik kom nu niet verder dan m’n dagelijkse squats en buikspieroefeningen – denk ik dat ik daar zo weer aan zit.

HOE KIJK JE TERUG OP JE ZWANGERSCHAP?

Met een heel fijn gevoel! Ik heb héél erg genoten van mijn zwangerschap en heb écht negen maanden op een roze wolk gezeten. Dat mijn bloeddruk extreem laag was en ik met regelmaat van m’n graadje ging was iets minder ideaal, en toen ik voor onderzoeken een paar weken lang om de haverklap naar de cardioloog en neuroloog moest vond ik dat niet echt heel grappig, maar uiteindelijk waren dat maar momentopnames en mocht het de pret niet drukken. Wel vond ik de laatste weken best heel heftig. Omdat ik al vanaf de 34 weken heel veel voorweeën had en Morris niet goed meer groeide was het op het einde best nog een beetje spannend. Ik moest een paar keer naar het ziekenhuis voor een CTG en onderzoek, maar mocht iedere keer naar huis met de mededeling dat het gewoon niet zo lang meer zou gaan duren. Uiteindelijk bleef Morris tot de 39 weken zitten, leverden die voorweeën me al ruim 3 centimeter ontsluiting op voor de bevalling überhaupt begon, en had Morris met 3360 gram een hartstikke gezond gewicht. De zorgen bleken dus toch voor niets te zijn geweest!

HOE KIJK JE TERUG OP JE BEVALLING?

Gelukzalig! Ik vond mijn bevalling by far het allermooiste wat ik ooit heb meegemaakt. Word nog steeds heel blij als ik eraan terugdenk. Ik was heel kalm, Koen was heel kalm en we zaten echt in onze eigen bubbel. Het was alles waar ik op hoopte en nog véél meer dan dat. Ik ben vooral heel blij dat het gelukt is om Morris thuis op de wereld te zetten. Dat wilde ik zo graag. En dat ik hem zelf aan kon pakken om hem op mijn borst te leggen vond ik ook echt geweldig. 

LIEVER NOG ZO’N ZWANGERSCHAP OF LIEVER NOG ZO’N BEVALLING?

Ik vind dit een superlastige, want ik heb met allebei ontzettend geboft, maar dan zou ik denk ik toch voor nog zo’n bevalling gaan. Het is echt een wens dat nog eens mee te mogen maken, al ga ik er niet vanuit dat het weer zo voorspoedig zal gaan.

ZIJN ER DINGEN DIE JE ANDERS HAD GEWILD?

Ik had me tijdens mijn zwangerschap wel wat minder druk willen maken over mijn gewicht en over de aangekomen kilo’s. Omdat ze er in het begin in rap tempo aankwamen en ik meermaals te horen kreeg ‘de boel echt wel even in de smiezen te moeten houden’ heb ik me daar best wel druk om gemaakt. Ergens vlak na de dertig weken besloot m’n lijf alleen dat het kilo-wise wel genoeg geweest was en kwam er helemaal niks meer bij, dus uiteindelijk was het druk maken om niks. Zo zonde. Ook had ik achteraf wel wat rustiger aan willen doen. Tijdens mijn hele verlof eigenlijk wel. In de laatste weken voor mijn bevalling, in de kraamweek en in de weken daarna. Ik had wel gewoon wat meer op de bank of in bed willen liggen met man en kind, lekker in pyjama willen hangen, slechte films willen kijken en series willen bingewatchen zonder me schuldig te voelen over dat niks-doen. Maargoed, achteraf is het mooi wonen zeggen ze dan hè!

HOE IS HET MET JULLIE KINDJE?

Héél erg goed! Hij is hartstikke tevreden, lacht ontzettend veel, huilt nog steeds nóóit – behalve bij zijn inentingen – en groeit als kool! Het is echt een lekker spekkie. Die minibaby van vlak na zijn geboorte is ondertussen een soort kleine reus. Ik ben zo trots op hem!

HOE ZIJN DE NACHTEN?

Morris gaat rond 20.30 naar bed en wordt vervolgens pas weer tussen 7.30 en 8.00 wakker, dus de nachten zijn eigenlijk perfect. De eerste weken moesten we hem ‘s nachts wakker maken voor zijn voeding, maar toen we daarmee stopten sliep hij gewoon door en ook de avondvoeding van 23.00 hebben we er zo cold turkey vanaf gehaald toen we het idee kregen dat dat kon. Ik slaap zelf de laatste weken weer niet heel best, maar dat is een verhaal apart. Baby is een goede slaper en dat is het belangrijkste.

GENIETMOMENTJE?

‘s Ochtends met zijn drietjes wakker worden. Morris in bad doen en dat dolgelukkige gezicht zien als hij een mini-overstroming veroorzaakt. Alle keren dat hij keihard naar me lacht. En het avondritueeltje. Daar geniet ik iedere avond weer intens van. Die laatste voeding, nog even knuffelen, een verhaaltje lezen, instoppen.. Zo fijn!

DE GROOTSTE VERANDERING?

Dat je nooit meer alleen bent. Dat is het allergrootste verschil. En ook nooit meer zonder zorgen en de enorme verantwoordelijkheid die een kindje met zich meebrengt. Die rol van mama heb je altijd; je kunt niet ‘s ochtends bedenken dat je die even ‘n dagje op je nachtkastje laat liggen. De verantwoordelijkheid is gigantisch en dat vind ik heel mooi maar ook heftig.

AAN HET WERK? HOE VIND JE DIT?

FIJN! Gewoon weer bezig zijn, een vast ritme hebben, het gevoel hebben dat ik me nuttig maak; ik vind het fijn om weer aan het werk te zijn. De combi tussen aan het werk zijn en tijd doorbrengen met mijn kind doet me goed. Ik vind het prettig om de dagen weer gevuld te hebben met het huishouden, koken, werken, bloggen en – af en toe, als ik zin heb;) – een beetje sporten. Die vastigheid werkt voor ons.

JOUW TIP VOOR (AANSTAANDE) MOEDERS?

VERTROUW OP JE EIGEN GEVOEL! Dat is zó belangrijk! Je kunt met iedereen sparren, (deskundig) advies inwinnen en luisteren naar mensen om je heen, maar echt, vertrouw vooral ook héél erg op je eigen moedergevoel, want dat is instinctief zo sterk. Morris’ ritme is daar in ons geval een heel goed voorbeeld van. Ik heb wat dat betreft eigenlijk naar niemand geluisterd en gewoon hetgeen gedaan waarvan ik dacht dat het ‘t juiste was voor ons kind. Ik wil echt niet zeggen dat dat dan een garantie is voor succes, maar er is nou eenmaal helemaal niemand die jouw kind beter kent dan jijzelf! Oh en misschien wel het allerbelangrijkste: geniet! Het is zó bijzonder en niet vanzelfsprekend om een zwangerschap mee te mogen maken en de tijd gaat gewoon echt heel snel. Ik heb het al heel vaak gezegd, maar ik heb die cliché’s ontzettend vervloekt en ze blijken nu toch echt te kloppen.

Beantwoorden jullie bij de comments ook een vraag uit de tag? Ben altijd benieuwd naar jullie ervaringen:)! Bedankt voor het lezen! X