ZWANGERSCHAPSUPDATE: WEEK 28 – 29

Week 30 is in volle gang; week 28 en 29 liggen weer achter ons. Ik kan er maar niet over uit hoe snel de tijd gaat. Het lijkt wel gisteren dat ik mijn vorige zwangerschapsupdate schreef, en toch is dat alweer twee weken geleden. Over een week of 10 is onze tweede zoon er en zijn we met zijn vieren! Waar ik het twee weken geleden even best spannend vond, zit ik nu heel erg in de ‘ik-verheug-me-hier-zo-ontzettend-op’-fase. Ik kan niet wachten om onze twee jongens straks samen te zien! Gelukkig mogen we eerst nog een paar weken genieten van de zwangerschap, want de afgelopen weken waren fijn. Druk, maar heel fijn!

WEEK 28

De eerste week van het derde trimester is een prima week. We gaan voor controle naar de verloskundige, en daar worden we weer helemaal goedgekeurd. Dat is fijn! Vanwege de hoeveelheid harde buiken doet ze ook even inwendig onderzoek met oog op de vakantie, en de uitkomst daarvan is geruststellend. Mooi; kunnen we straks met een gerust hart dat vliegtuig in. Voor de zekerheid wordt het nog een keer gecheckt voor we vertrekken, maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat helemaal goed gaat komen. Ik moet ook weer bloed laten prikken, maar dat vind ik niet zo’n probleem. Zo lang ik maar kan zien wat ze precies doen mogen ze prikken tot ik een ons weeg!

De dag na de controle bij de verloskundige gaan we naar het echografiebureau bij ons in de wijk – ideaal! – om een 4D-echo te laten maken. Bij Morris hebben we dat ook gedaan, al toen ik 21 weken zwanger was, omdat er toen zo’n dag georganiseerd werd in de verloskundigenpraktijk en alle opbrengsten naar KIKA gingen. Ondanks dat 21 weken vroeg was voor zo’n echo waren er toen al behoorlijk wat spekkies te zien bij Morris en was het eigenlijk een heel mooie echo, dus ik was heel benieuwd hoe dat deze keer zou zijn, vooral ook gezien het verschil in termijn. Nu bleek broertje behoorlijk eigenwijs te zijn, want hoewel hij lag te bewegen als een malle weigerde hij in iedere houding z’n koppie te laten zien! Hij bleef continu met zijn handjes voor zijn gezicht liggen, en dat is ook weer zo’n typisch iets, want precies datzelfde heeft Morris ook de hele zwangerschap gedaan! De jongens liggen allebei in mijn buik zoals hun vader slaapt. Dat is toch bijzonder? Afijn, geen duidelijk gezichtje te zien, dus daarvoor mochten we een andere keer terugkomen.

Deze week besluit ik ook weer wat meer te bewegen. Ik heb sinds dat hele rust houden advies niet veel meer gedaan aan beweging, maar ik doe nu weer trouw mijn squats met de barbell en probeer zoveel mogelijk te fietsen. Gewoon in het kader van een beetje bezig blijven! Met zulk weer sowieso niet zo erg, want we zijn toch lekker veel buiten!

WEEK 29

Week 29 is echt zó’n mega productieve week. Ik word er helemaal blij van. Ik heb deze hele zwangerschap al een soort drukte in mijn hoofd omdat er van alles moet gebeuren, maar het er allemaal steeds net niet of zo lekker halve bak van komt, maar deze week komt daar grondig verandering in. Papa komt ons even helpen, en we maken ons heel nuttig. Er worden lampen opgehangen, stoelen gefixt en Morris z’n kamertje geschilderd, en dat is zó’n opluchting! De to do list wordt in één dag grondig opgeschoond. Als klap op de vuurpijl bedenken we deze week ook EINDELIJK broertje zijn naam. Echt, dat is genieten hoor. En hoe typisch; het is gewoon een naam die we al heel lang mooi vinden, maar waar we steeds niet op deze manier aan gedacht hebben. Als we alle opties opschrijven weten we het ineens heel zeker: dit moet hem zijn. Het past gewoon bij ons! Sindsdien heet broertje hier in huis dus bij zijn echte voornaam, en dat is toch wel heel bijzonder.

Deze week is het ook écht bloedverziekend heet, en als ik op maandag doorkrijg dat de komende dagen er zo uit gaan zien, besluit ik meteen de aircoman te bellen voor een spoedje. Op woensdag komt hij de airco hangen, en echt jongens ik voel me als herboren! Het is gewoon weer lekker koel in de slaapkamer als we naar bed gaan ‘s avonds, en ik slaap als een roos. Ik weet dat het een beetje ‘n luxedingetje is wel, maar ik vind het echt heel fijn nu, vooral met die dikke buik! Verder kan ik de hitte overigens wel heel goed hebben. Dat is normaal gesproken altijd zo, maar je weet natuurlijk niet hoe dat gaat zijn als je dan een klein inwonertje hebt. Als ik de kans krijg parkeer ik mezelf zelfs pontificaal in de zon met een boekje en mijn voeten in het zwembadje, dus ik mag echt niet klagen. Gelukkig maar ook; anders werd dat dadelijk op vakantie wel nog een dingetje. Dat is dus niet aan de orde. Nog een reden om daar extra naartoe te leven!

Tenslotte mogen we deze week ook nog even terugkomen voor de 4D-echo, en deze keer kunnen we broertje z’n gezichtje wél even bekijken! Hij heeft zijn handjes even iets naar beneden waardoor hij ons zijn koppie laat zien, en dat blijft toch wel heel bijzonder. Als ik de foto’s van de echo even later thuis vergelijk met de foto’s die ik in het begin van Morris heb gemaakt, blijken ze hartstikke op elkaar te lijken. Ik ben echt zo benieuwd hoe dat straks in het echt gaat zijn, en of broertje ook zo blond zal zijn als Morrisje – ik bedoel; die kans is zo klein met twee donkere ouders – en van zulke blauwe ogen zal hebben.

En zo zijn we weer twee weken verder! Het gaat allemaal hartstikke goed en ik geniet van de zwangerschap. Juist omdat het allemaal zo snel gaat en de weken echt voorbij lijken te vliegen, probeer ik heel bewust stil te staan bij het zwanger zijn en het leven in mijn buik. Broertje is al net zo’n acrobaat als Morris was, en ik blijf het fascinerend vinden hoe de natuur ‘t zo verzonnen heeft. Zie je heel die buik op en neer gaan omdat meneer daarbinnen z’n trukendoos opentrekt. Ook een tweede keer is dat gewoon echt wel heel mooi om mee te maken hoor. Over een week of tien is dat weer voorbij, en ik weet inmiddels óók dat die tien weken zo om zijn, dus ik probeer het allemaal als ‘n malle in me op te nemen! Nog heel even en we kunnen af gaan tellen..

Bedankt voor het lezen en tot de volgende!