NEW YEAR’S RESOLUTIONS 2016

Goede voornemens. Een fenomeen dat ik, om heel eerlijk te zijn best een beetje stom vind. Ik heb ze zelf ook nooit echt gehad. Natuurlijk nam ik me wel eens wat voor, of stelde ik mezelf doelen, alleen dan niet per se vanaf een nieuw jaar, maar gewoon op het moment dat dat in me opkwam. De jaarwisseling had daar voor mij nooit echt invloed op. Toch is dat nu allemaal net wat anders. Of het nou aan de hormonen ligt, of dat het er gewoon bij hoort; zwanger het nieuwe jaar in gaan doet best wat met je. En met mijn aversie tegen goede voornemens dus ook.

Een melodramatische muts ben ik altijd al wel een beetje geweest. Gebeurt er iets echt ergs, dan schiet ik op slot in een soort overlevingsmechanisme en zijn de waterlanders er met geweld niet eens uit te krijgen, maar kijk ik een afleveringetje Hello Goodbye, jank ik gerust tranen met tuiten. Ja de logica ontgaat mij ook hoor, maar toch is het zo. Ik heb namelijk een dingetje met afscheid nemen (voor de ‘niet-kijkers’ onder ons; in HG wordt er héél véél afscheid genomen). Kan ik niet. Nooit gekund ook. Reden we vroeger na drie weken kamperen aan het Gardameer terug naar huis, zat ik de eerste 100 kilometer op de achterbank te snikken alsof m’n leven ervan af hing. Maar echt, op standje ontroostbaar gewoon. Omdat we dan zo’n geweldige tijd hadden gehad met z’n vieren en we dat dan achter ons moesten laten. En zo werkt het met een jaarwisseling dus ook altijd.

2015 was voor mij zoals jullie al hebben kunnen lezen zo’n bijzonder jaar dat ik het niet eens echt onder woorden kan brengen. Het voelt steeds alsof ik stukjes vergeet en het de lading niet dekt ofzo. Ook dit keer moest ik dus best even slikken toen de klok op 31 december 00.00 sloeg. Wat een jaar lieten we op dat moment achter ons. Het jaar waarin ik trouwde, afstudeerde, een huis kocht en zwanger raakte. Het was dit keer alleen niet enkel het afscheid van 2015 waardoor ik weer zo lekker op de emo tour ging, maar vooral ook het 2016 dat ons in het verschiet ligt. HALLO HORMONEN. In 2016 worden wij papa en mama van onze kleine man, en op het moment dat dat jaar dan begint komt dat best even binnen. In plaats van ‘volgend jaar mei’ komt Frummeltje nu ‘over een maand of vier’, en ja echt, dat minuscule verschilletje brengt zélfs een goed voornemen met zich mee. Of liever, een doel.

Waar je misschien dacht een lijst aan goede voornemens te gaan vinden bij het openklikken van dit artikel, kom je nu bedrogen uit, want die heb ik ook in 2016 niet. Maar ik heb wel een héél groot overkoepelend en allesoverheersend doel, en dat is ergens in mei een gezond klein ventje op de wereld zetten. Pak die teil er maar effe bij jongens, misschien had ik dit in niet-zwangere toestand ook wel enigszins zum kotzen gevonden, maar voor nu is dit écht hoe het voelt. Het lijkt wel alsof er verder niet zo veel ‘is’ ofzo. Verder dan mei kijk ik überhaupt even niet, maar dat herken ik van vorig jaar met onze bruiloft; dat was net zo. Alles lijkt ineens zo onbelangrijk en nietig in vergelijking met het krijgen van een kind. Strakke billen krijgen? Ja joh, komt ooit wel een keer. Of niet. Meer van momenten genieten en in het heden leven, plaats van alleen maar het vizier op ‘later’ hebben? Zwanger worden was hier een wondermiddeltje voor, want ik geniet vanaf het begin van mijn zwangerschap heel bewust van iedere dag. Ik heb op dit moment gewoon niet heel veel meer te wensen dan dat ook het tweede deel van mijn zwangerschap fijn verloopt en de bevalling straks helemaal goed zal gaan. Dus daar focus ik me voorlopig lekker op, helemaal in het nu enzo;)!

Hebben jullie wel goede voornemens voor 2016? Ik lees ze heel graag in de comments:)!

Bedankt voor het lezen! X