PLOG239: NAAR OPA & OMA

Hoi allemaal! Dankjewel voor alle lieve felicitaties die ik gisteren van jullie ontving, hier, in mijn mailbox en op Instagram. Ik voelde me echt heel erg jarig, mede door jullie, dus nogmaals thanks daarvoor. Vandaag is het tijd voor de plog van afgelopen vrijdag. Die van het weekend volgt morgen. Mijn vrije dag bracht ik zoals altijd met de boys door. We gingen even langs bij Lot, deden boodschappen met z’n drieën, een rondje dorp – waar ik m’n nieuwe lievelings flodderjurk vond – en ‘s avonds gingen we langs bij opa en oma. Kijk mee!

Zo wakker worden op je vrije dag is het allermooiste. Zijn tandjes schieten ineens als paddestoelen uit de grond en er zijn momenten dat hij letterlijk iedere stap die ik zet achter me aankruipt, en niks anders wil dan getild worden en knuffelen, maar over het algemeen blijft hij vrolijk. Gelukkig maar.

Samen ontbijten!

Ik was vanochtend niet heel veel eerder wakker dan de jongens dus ik smeer beneden aan tafel iets op mijn gezicht in plaats van boven in mijn hoekje. Ook prima.

When de baby tanden krijgt.. Continu vuurrode wangen.

Staan en zwaaien..

Bom ontploft in 3…. 2…. 1…. Morris en ik spreken altijd af dat hij het ene weg moet leggen als hij met het andere wil spelen, maar Duplo is Duplo en als je daar drie bakken van hebt moeten die ook alle drie tegelijk door de kamer geslingerd worden. En vervolgens ziet de hele woonkamer er dan van voor tot achter uit zoals op deze foto. Haha.

We moeten boodschappen doen maar Morris wil graag naar tante Lotje. Is weer ‘n nieuwe fase blijkbaar, want we kunnen de straat niet uit zonder dat ie checkt of het misschien een optie is om ff naar tante Lot te gaan. Ze heeft nog vakantie dus we wippen even binnen, en vervolgens spelen de jongens daar samen met speelgoed van vroeger.

Buiten!

Ik zou denk ik ook de deur plat willen lopen bij mijn tante als ik twee jaar en gek op zwemmen zou zijn, het dan ook nog eens mooi weer zou zijn en m’n tante een zwembad zou hebben. Ik snap ‘m wel, die Morris.

We blijven maar even en gaan dan door naar de supermarkt voor de weekboodschappen. Benjamin hangt lekker in de draagzak en Morris is een heel goede hulp.

Als de weekboodschappen binnen zijn moet ik nog even naar de apotheek voor medicijnen, maar het is ondertussen allang lunchtijd. Ik besluit de auto in het dorp te parkeren en gewoon lekker een broodje te halen en op het gemak een rondje te wandelen met de jongens. We hebben toch geen haast.

Worstenbroodje eten op een bankje.

Er is een nieuwe winkel in het dorp en die verkopen best wat leuke spulletjes voor relatief weinig geld. Ook heel anders dan wat al in Uden verkrijgbaar was allemaal.

Samen medicijnen ophalen. Normaal gesproken is er bij deze apotheek altijd een rij jongens, daar word je gewoon bang van, maar vandaag kunnen we meteen doorlopen. Dat is nog nooit gebeurd. Je kunt maar ergens blij van worden.

Nog even de laatste dingen bij de Ap halen. Morris met de kar natuurlijk.

Tot hij zich ineens realiseert dat hij in de Ap ook spelletjes kan doen, dus weg is ie. Met kar en al.

We zijn thuis. Ik ruim de boodschappen op en probeer m’n nieuwe oorbellen. Ik heb altijd en eeuwig dezelfde parels in, en dat vind ik ook nog steeds wel mooi, maar het is ook ál-tijd hetzelfde en een beetje veilig. Maar eens iets anders proberen voor de afwisseling.

We hebben Mees en Robin de hele week nog niet gezien – zij hebben nog vakantie – dus ze komen even langs. Mees racet met Benjamin voorop achter Morris aan rondjes door de tuin. Ik ben nog steeds echt zo blij dat we daar nu iets meer ruimte hebben.

Dit jurkje kreeg ik een hele poos terug al opgestuurd en ik draag het heel graag. Fijn ding!

De boys gaan slapen, maar eerst moeten Robin en Mees nog mee naar boven om boekjes te lezen.

Ik krijg een pakketje van D’azur, een tanning merk, om te testen, dus daar ben ik méga benieuwd naar. Ga ik straks als het laatste vakantiebruin van mijn benen is gesleten uitgebreid proberen.

We chillen in de tuin en Pelle wil ineens door iedereen aangehaald worden. Dat is ook nieuw.

Ik moet nog even rose kopen en omdat ik dit jurkje – wat ik vanmiddag met de boys al zag – niet uit m’n kop krijg besluit ik hem even te gaan passen. Ik stuur Koen een fotootje door om te vragen of hij het niet teveel gewaad of soepjurk vindt. Als ik er tentstokken onder zou zetten zouden we er onder kunnen kamperen, zo wijd dat ie is, maar het zit wel echt heel lekker.

Ik krijg deze foto terug van Koen met het onderschrift: ‘ik vind jou zelfs hierin mooi’. Haha. Goedgekeurd dus. Inpakken en wegwezen!

Ik heb nu al de smaak te pakken met die grotere oorbellen.

Ik maak een gemakkelijke pasta met veel groentes omdat we op tijd weer weg moeten.

Benjamin vindt a-l-l-e-s lekker. Ik hoop niet dat hij selectieve eetgedrag van zijn broer snel gaat overnemen.

Op naar opa en oma!

Ze vinden het zo leuk om hun enige twee achterkleinkinderen te zien, en ik vind het zo’n vertederend gezicht. Van die dingen die je eigenlijk gewoon heel veel vaker zou moeten doen.

<3

Oma heeft speciaal aardbeiengebakjes gehaald. Vinden we allemaal lekker. Vooral Morris heeft ze zo op.

Donna aaien. Het hoogtepunt van Morris’ dag. Hond voor hond na.

Benjamin en opi. Dit is trouwens zo’n typisch geval ‘fail’: we hadden Benjamin z’n shirt thuis nog niet aangetrokken in verband met knoeien en vies maken binnen 1 seconde, en zeiden tegen elkaar dat we dat shirtje mee zouden nemen in de auto om daar aan te doen. Rijden we bij opa en oma de straat in, vragen we dus aan elkaar waar dat shirt is, blijkt dat nog thuis op tafel te liggen. Dus nouja. Dan maar zo. Dat kleine handje op opa’s arm.. 86 en bijna 1. Vind ik altijd zo’n mooi gezicht.

Even fotootje met opa voor in het familiealbum. Die hadden we nog niet.

Handje vasthouden.

Als we thuis zijn is het meteen bedtijd. Nog even een boekje en er dan gauw in!

Is ook wat.. Ik weet niet eens meer wat we vrijdagavond gekeken hebben. Ik geloof dat het Love Island was. Rosé en een bakje chips erbij en wij zitten prima. Is de week gewoon zomaar alweer voorbij.

Ik zie jullie heel graag morgen voor de weekendplog! We gingen een dag naar zee én maakten de hal beneden eindelijk naar onze zin. Helemaal blij mee. Dat gaan jullie morgen zien:). Dankjewel voor het lezen.

!