‘Beschuitje hagelslag s’il vous plaît!’

Kwaaltjes en cravings; volgens mij gaan ze hand in hand met zwanger zijn. Hoewel ik steeds zeg dat ik nergens last van heb en zwanger zijn één groot feest vind – wat ook écht zo is! – moet ik toch bekennen dat ik best wat kwaaltjes heb. Week 20 staat voor deur, en waar iedereen me vertelde dat die vermoeidheid na een week of 14 toch echt wel voorbij zou zijn, ben ik nog steeds compleet afgebrand aan het einde van de dag. Dit slaat waarschijnlijk als ‘n tang op een varken, maar in m’n hoofd ben ik dan nog hartstikke wakker, alleen is mijn hele lijf gewoon zo moe (ja echt,snap jij het nog?)! Beetje een gevalletje apart dus.

Een andere ‘kwaal’ is dat ik al 19 weken aan stuk onafgebroken verkouden ben! En dat is dus écht zo! Niet verkouden als in Kleenex-is-niet-aan-te-slepen-en-m’n-hele-hoofd-zit-verstopt, maar ik ben wel al 19 weken aan het niezen en snotteren. Dat schijnt ook te maken te hebben met m’n zwangerschap, dus daar maken we ons verder dan ook vooral niet druk om. De meest vervelende kwaal tot nu toe vind ik eigenlijk echt wel mijn lage bloeddruk. Het flauwvallen is wel minder geworden, maar komt nog steeds met enige regelmaat voor, en ondanks dat we weten dat het echt geen kwaad kan is het wel verdomde irritant. Sta je gezellig door je pan soep te roeren (wij eten nog bijna iedere dag soep, lekker degelijk), lig je twee tellen later met pollepel en al op de grond te koekeloeren! Gelukkig raken we er allebei niet meer van in paniek en voel ik me binnen een paar minuten ook weer kiplekker, maar onhandig is het wel.

Op een of andere manier heb ik het daar bijna nooit over en vind ik het ook geen leuk onderwerp. Ik geniet van – bijna;) – iedere minuut van mijn zwangerschap, voel me hartstikke fijn en ben knetterdankbaar, dus no way dat ik zin heb om het over kwaaltjes te gaan hebben. Misschien omdat ik bang ben dat ik als een zeur over kom, of als ondankbaar. Toch vind ik het wel belangrijk om te benoemen, omdat het ook hier niet allemaal perfect is.

Maar dan, geachte lezer, CRAVINGS. Ik dacht dus echt dat ik dat hele fenomeen mooi aan me voorbij zou laten gaan. Augurken lustte ik namelijk nooit dus dat zou mij niet gaan gebeuren, en inderdaad, ik vind ze nog steeds niet te harken. Buiten die augurken zat ik er dus echt wel hartstikke naast, want jongens: beschuit met hagelslag. Hou op met me hoor. Wat een godsgeschenk, die dingen. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Ik probeer het te reduceren tot ééntje per dag, maar dat lukt me lang niet altijd en dan knal ik er zo, húp, nog een tweede achteraan! Terwijl ik er eentje smeer herhaal ik in mijn hoofd continu het mantra ‘en nu rustig eten Michelle, rustig eten’, want anders ben ik net een shredder en is de beschuit verdwenen nog voordat iemand ‘m überhaupt maar heeft gezien (en dat is echt waar). Voorlopig kan ik overigens hartstikke goed leven met mijn eeuwig voortdurende honger naar beschuit met hagelslag hoor. Zolang het hierbij blijft kom ik er denk ik nog prima vanaf, en ach; zo’n beschuitje is vast altijd nog gezonder dan een zak Lays naar binnen gaan zitten werken, toch? Dat maak ik mezelf dan maar wijs;)!

Hadden jullie ook specifieke cravings tijdens jullie zwangerschap? Ik ben benieuwd!

Bedankt voor het lezen! X