BENJAMIN IS 1 JAAR!

Lieve Benjamin,

Het is vandaag precies een jaar geleden. 30.08.2017, de dag dat jij geboren werd. Tot halverwege de middag leek het niet meer te gaan gebeuren, die woensdag. Je pap en ik waren samen nog in het ziekenhuis om een inleiding te bespreken, omdat jij een beetje groot van stuk werd geschat in verhouding tot je moeders lijf. We zagen dat alleen niet zo zitten en hielden hoop dat je zelf ook zou vinden dat er niet zo veel bewegingsvrijheid over bleef daarbinnen. Jouw broertje speelde een middag bij ome Robin omdat ik behoorlijk last had van harde buiken, en ‘s middags besloot ik toch maar even te proberen een klein dutje te doen om een beetje uit te rusten. Echt lekker slapen was de laatste dagen lastig ‘s nachts, dus ieder beetje extra rust was meer dan welkom. Het was tijdens dat middagdutje, die woensdagmiddag, dat ik wakker werd van een nat bed. Gebroken vliezen. Toch? Rond vijf uur kreeg ik mijn eerste échte wee, een paar minuten later bevestigde onze lieve verloskundige Yvonne dat de bevalling inderdaad begonnen was en beloofde ze me ook niet meer weg te gaan tot jij er was, en twee uur later lag je al op mijn borst. Een kerngezonde baby van ruim 3600 gram schoon aan de haak, na een bevalling die ik niet anders kan omschrijven dan als een prachtige ervaring. Prachtig, maar pijnlijk, maar prachtig, zeg maar. Thuis, in onze nieuwe huis, in ons eigen bed. Opnieuw precies zoals we het zo gewenst hadden. Wat wáren we blij dat je er was! Onze zoon en Morris’ kleine broertje. Vrij snel na je geboorte kwam je grote broer naar huis om je voor het eerst te ontmoeten, en vanaf dat moment waren we compleet. Mijn mannen en ik. Dat moment zal voor altijd in mijn geheugen gegrift staan als één van de gelukkigsten van mijn leven. Die eerste ontmoeting met jou was magisch en het gevoel wat ik kreeg toen ik je zelf aanpakte en op mijn borst legde is met geen letter te beschrijven. Intens geluk in het kwadraat.

Wat is het eerste jaar van jouw leven een mooi jaar geweest en wat heb je het ons gemakkelijk gemaakt. Na je broer zei iedereen ons dat we nóóit meer zo’n relaxt baby’tje zouden krijgen. En toen was jij daar, en bewees je iedereen het ongelijk. Je was een slaapkop vanaf de allereerste nacht – dat zul je van je vader hebben – en dat ben je tot de dag van vandaag gebleven. Een tevreden, blije baby, die het liefst zoveel mogelijk bij ons wilde zijn. En nog. Wat hebben we al veel mooie herinneringen gemaakt samen. Vakanties, weekendjes weg, maar ook gewoon hier thuis, alleen maar ‘zijn’. Samen. Dat is me misschien nog wel het meest dierbaar. Ik heb me wel eens schuldig gevoeld, naar jou toe. Morris had ons de eerste vijftien maanden van zijn leven non-stop voor zichzelf. Jij moest vanaf het begin onze aandacht delen. Wel eens wachten als je eigenlijk honger had, maar je broer nét een schone luier kreeg. Net wat langer in je wipstoel liggen dan je eigenlijk lief was, omdat Morris ook even een puzzel wilde maken. Jou leek het niet te deren. En nog niet. Het is altijd – of vooruit, bijna altijd – goed.

Je bent een ontzettend leuk kereltje. Je bent niet normaal vriendelijk en lacht naar iedereen. Het maakt niet uit wie jou wil knuffelen: jij knuffelt altijd vrolijk terug. Overal waar we komen krijg je complimentjes over je guitige glimlach en je sprankelende grote blauwe ogen. Loop ik natuurlijk een potje trots te wezen; dat snap je wel. Je bent een avonturier, zo anders dan je grote broer, en als ik heel even niet oplet heb jij alweer een plan bedacht om iets uit te spoken wat eigenlijk niet mag. Je vindt het fantastisch om uit je stoel te klimmen en midden op tafel te gaan zitten met twee armen in de lucht – gevaarlijk mam? wat is dat? – je eet gerust blaadjes op als je die ergens tegen komt – echt een delicatesse – en je bent van de duvel niet bang. Buiten dat ben je vooral ook heel graag bij mij in de buurt. Als ik in de keuken sta te koken ben je altijd dichtbij me, je hangt gerust nog uren bij me in de draagzak als we op pad zijn, gewoon lekker dicht tegen me aan, en je overlaadt me met kusjes. Ik heb je het hele eerste jaar van je leven zelf kunnen voeden, en dat neemt niemand ons meer af. Die momenten, de laatste maanden ‘s ochtends als je wakker werd en ‘s avonds voor het slapengaan, zijn me zo dierbaar, en ik ben ergens ook trots dat ons dat zo goed gelukt is samen en ik dat voor je hebt kunnen doen. Dat je nu zo’n binkie bent door mijn melk. En door al het andere wat je naar binnen werkt, natuurlijk, want laten we vooral niet uitvlakken dat je een ontzettende alleseter bent. Ik ben benieuwd hoelang ik je nog alles voor kan blijven schotelen. Toen het temperament werd uitgedeeld stond je trouwens ook niet achteraan. Hoe kan het ook anders met zo’n papa, mama en grote broer? Ik denk dat je wat dat betreft gewoon een beetje erfelijk belast bent. Haha. Je laat je de kaas niet van het brood eten, letterlijk, en we hoeven niet te proberen je grote broer wel een ijsje te geven, maar jou niet. We moeten er vaak om lachen hoe je je dan ineens kunt laten horen. Helemaal prima; je bent geweldig, precies zoals je bent.

Je bent een stuk kleiner en lichter dan je groter broer was op zijn eerste verjaardag, en misschien daarom voor ons gevoel ook nog wel wat meer baby. Je valt nog steeds heerlijk bij mij op borst in slaap en raakt niet snel uitgeknuffeld, en oh wat geniet ik daar van. Je mag dan qua karakter meer op je papa lijken; je bent een echt mamaskindje en wat mij betreft verandert dat nooit. Vanaf vandaag ben je officieel geen baby meer, kleine Benjamin. Ik weet ondertussen dat het jaar wat komen gaat minstens net zo leuk gaat zijn als dat wat we al achter de rug hebben. Ik kijk ontzettend uit naar de dagen, weken, maanden en jaren die zullen komen. Naar de ontwikkeling die je door zult maken. Naar alle mooie momenten samen in het verschiet. Ik hoop jou heel vaak met je grote broer te zien spelen zoals jullie nu doen. Je heel vaak te zien schaterlachen naar je vader als hij gekke capriolen met je uithaalt. Je heel heel vaak fijn in te mogen stoppen als je naar bed gaat. Want je mag wel wel één jaar worden vandaag; mijn baby zul je altijd blijven..

Wat heb je ons gezin compleet gemaakt en ons leven verrijkt Benjamin Wilson Bollen. Ik kan je niet eens zeggen hoe gelukkig je ons maakt. Ik hoop dat ik jouw hand altijd vast zal mogen houden. Gefeliciteerd met je verjaardag kanjer. Ik hou van jou tot aan de maan en terug.

Heel veel liefs, mama