BETER VERWEND DAN VERWAARLOOSD

Vanaf de allereerste dag dat we bekend maakten een baby te verwachten, worden we doodgegooid met over het algemeen ongetwijfeld goedbedoelde adviezen. Van mensen heel dichtbij ons tot random vreemdelingen, iedereen meent wat te zeggen te hebben als het een zwangerschap en een kleine baby in de dop betreft. Ik moet zeggen dat ik negen van de tien keer over genoeg relativeringsvermogen beschik om het allemaal naast me neer te leggen en er het mijne van te denken, maar eerlijk is eerlijk: er zijn óók wel eens van die momenten dat zo’n al dan niet goedbedoeld stukje advies compleet in het verkeerde keelgat schiet, of dat ik er gewoon even niet zo op zit te wachten.

Neem nou zo’n babyuitzetlijst. Echt, je wordt finaal doodgegooid met die dingen vanaf het moment dat er nog maar een inimini rijstkorreltje in je buik groeit. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er in het begin redelijk door overdonderd raakte. Iedere babygigant heeft zo’n eigen lijst, op iedere website kom je weer een andere tegen, en allemaal claimen ze het meest compleet te zijn en enkel te bestaan uit dingen die je als papa en mama in spé echt pertinent niet mag vergeten. Hier kreeg ik meteen een emmer goedbedoeld advies over me uitgestort waar je gewoon bang van wordt. ‘Die lijst van de Prénatal is echt niets – je kunt veel beter die van 24baby.nl aanhouden!’ ‘Hehh die van de Hema? Nee joh komaan, HEMA? Daar heb je helemaal niets aan, die van Babypark is zo compleet!’ Echt hoor, daar ging ik. Dit was dus mijn vuurdoop der goedbedoelde adviezen met betrekking tot het (bijna)moederschap. Even heel serieus hè, ik kreeg het best benauwd. Ik zag het al helemaal gebeuren. Als die lijsten zélf al zo’n onderwerp zijn, hoe moet dat dan in hemelsnaam als het aankomt op wélk matrasje, welk badje, of welke kinderwagen je precies koopt?

Op zich had ik dat goed voorspeld, want inderdaad: óveral krijg je advies over, of je nou wilt of niet. Van vrouwen die ooit een kind hebben gebaard en vrouwen wiens zus haar beste vriendin net een kind heeft gebaard, tot vrouwen die binnen korte tijd hópen te baren en zich dus maar alvast in alle details verdiept hebben; ze weten je stuk voor stuk van een mooi staaltje advies te voorzien. Zo denken ze allemaal heel zeker te weten welk matras het allerbeste is. ‘Een Aerosleep? Geldklopperij joh, die van ons doet het perfect op een matrasje van drie tientjes van de Prénatal!’ Dat is kamp 1. Die geloven er allemaal niet zo in. Maar er is – suprise surprise – ook nog kamp 2, en die vinden je pertinent een loedermoeder als je géén Aerosleep in huis hebt, want ‘meid néé, je MOET echt zo’n Aerosleep joh, je vergeeft het jezelf anders nooit hoor.’ Dusdat. Sta je dan, net 12 weken zwanger van baby nummer één, weet je stiekem van toeten noch blazen en wil je eigenlijk gewoon het liefste doen wat het beste vóelt. Uiteindelijk is dat ook wel precies wat we hebben gedaan. Ik ben namelijk met mijn 22 lentes nog steeds eigenwijs genoeg om precies mijn eigen rotnaad te naaien. Dat dan weer wel.

In plaats van één specifieke lijst te volgen, heb ik dus samen met Koen een opsomming gemaakt van de dingetjes die mij in eerste instantie noodzakelijk leken – en lijken – voor de komst van onze baby. Kijk, zo’n Babycook vind ik hartstikke leuk en haal ik ongetwijfeld op lange termijn ook wel in huis, maar lijkt me nog niet per se noodzakelijk voor een kind dat de eerste vier maanden niets anders eet – en drinkt – dan melk. Een matrasje, badje en kinderwagen staan natuurlijk ook op mijn persoonlijke uitzetlijst. Wij zijn naar de winkel gegaan, hebben alle adviezen van kamp 1 én 2 in de wind geslagen en gewoon gekocht waarvan wij dachten dat het ‘t goede is voor onze baby. Dat lijkt me namelijk nog steeds het belangrijkste.

Maar dan, lieve lezers, is er één heel belangrijk punt waar we het nog niet over gehad hebben. Of eigenlijk twee punten. En die liggen hier op één of andere manier, hoe verschillend ze ook zijn, allebei een tikje gevoelig. Allereerst heb ik het hier over de bevalling. Die bevalling, dat is dus echt wel een dingetje. Laat ik voorop stellen dat ik het snap. Of je nou in het ziekenhuis bent bevallen met een ruggenprik, of thuis in je eigen bad, of dat je de hele bevalling hebt doorgebracht op een yogabal en je er letterlijk doorheen gebounced bent: ik snap echt wel dat je het wilt delen als een ervaring geweldig of juist horror was. Ik kan er alleen he-le-maal niks mee. Als ik alle adviezen op zou moeten volgen tijdens mijn bevalling is het te hopen dat die toch wel minimaal 24 uur duurt. In een korter tijdsbestek krijg ik de kans niet eens om alles even uitgebreid aan een testje te onderwerpen en dat zou me toch een potje zonde zijn. Dit is mijn eerste zwangerschap, dit wordt mijn eerste bevalling, en mijn eerste baby. Mag ik héél misschien, alsjeblieft zelf uitvinden wat voor ons werkt? Daarbij wordt me steeds door de verloskundige ingeprent dat ik me vooral niet blind moet staren op romantische- of juist crisisverhalen van anderen, omdat iedere bevalling er toch écht een op zich is. Dus. Ik ga die klus gewoon even klaren straks, en daarna vertel ik jullie allemaal – uiteraard hartstikke goedbedoeld – hoe jullie je kind op de wereld zouden moeten zetten. Goed?

En dan is er, als laatste ‘ding’ dus nog de garderobe van een baby. Volgens kamp 1 mag die garderobe namelijk maximaal bestaan uit 3 setjes in maat 50 en 56, en moet je verder voorál niets kopen omdat je kind er zo weer uit is gegroeid en omdat je toch een ziljoen wasjes per dag moet draaien met een pasgeboren baby. Ongetwijfeld hartstikke waar. Waar kamp 1 alleen wel compleet aan voorbij gaat is HOE FREAKIN’ SCHATTIG AL DIE KLEINE SPULLETJES ZIJN, en dat je je als hormonale bijna mama gewoon niet altijd even goed in kunt houden. Ik ben dus ook gestopt dat te proberen. Onze zoon heeft ondertussen best een goed gevulde garderobe, en daar word ik hartstikke gelukkig van. Noem me oppervlakkig of materialistisch, geloof me; ik begrijp echt wel dat die kast vol hippe setjes geen primaire levensbehoefte is, maar ik word gewoon heel erg vrolijk van al dat kleine spul!

Dus. Tot zo ver mijn pleidooi. Dan ga ik nu even verder met het volgooien van mijn virtuele winkelmand. Je zult zien dat straks net de wasmachine stuk is als die kleine geboren wordt. Heeft ie niks om aan te trekken. Dat risico gaan we natuurlijk niet lopen. Ik doe het ook al jaren prima onder het motto beter verwend dan verwaarloosd. Oh en als ik dan met dit artikel toch ook een duit in het zakje mag doen en een klein beetje advies mee mag geven: doe in hemelsnaam vooral waar jíj gelukkig van wordt❤️!

Hoe ging jij om met alle goedbedoelde adviezen tijdens je zwangerschap? Bedankt weer voor het lezen! X

Disclaimer: dit is natuurlijk een artikel met een dikke vette knipoog. Ik vind het hartstikke lief dat iedereen mij- en volgens mij iedere zwangere vrouw met mij, zo graag advies wil geven. Het is ook echt niet zo dat ik het allemaal in de wind sla en denk dat ik alles al weet, want ik ben natuurlijk nog een amateur pur sang. Er zijn alleen, al dan niet dankzij een bak hormonen van heb ik jou daar, ook van die momentjes dat het allemaal een beetje overwhelming is! Dat snappen jullie vast wel toch:)?