‘JE LIJKT OP PAPA EN OP MAMA, MAAR NOG HET MEESTE OP JEZELF’

‘Je lijkt op papa en op mama, maar nog het meeste op jezelf.’  Ik vind dit zo’n mooie quote. En zo waar ook. Volgens mij is het iets wat ov-er-al gebeurt; het vergelijken van kinderen met hun ouders. Proberen vast te stellen van wie een kind ‘t meeste wegheeft. Papa’s karakter, mama’s ogen, papa’s neus, mama’s haardos. Zelfs als die kinderen allang geen kind meer zijn wordt er nog vergeleken met ouders en familieleden. Geen probleem ook, hoort er gewoon een beetje bij denk ik. Het is ook gewoon heel leuk om bepaalde dingen te herkennen in je kind. Ook als dat kind zelf al  kinderen heeft en de kinderschoenen al een hele poos ontgroeid is. Ik bedoel; mama zegt nog regelmatig als ik iets zeg of doe; ‘oh Mies je doet dat precies zoals ik’, of ‘wat dat betreft ben je echt net papa’.

Toen ik zwanger was van Morris vroegen we onszelf vaak af op wie hij zou lijken. Puur nieuwsgierigheid. Op de echo’s leek hij een kopie van z’n vader te zijn. Behoorlijk aanwezige neus en lange benen; die zitten echt in zijn vaders DNA. Ik was vooral erg benieuwd. Één ding dacht ik zeker te weten: het zou ongetwijfeld een kind zijn met hartstikke donker haar en donkere ogen. Koen zijn haar is bijna zwart, dat van mij – van mezelf;) – heel donkerbruin, en we hebben allebei redelijk donkere ogen. Inmiddels is Morris bijna 7 maanden oud, en heeft hij dus helemaal niks donker hè. Blond haar, knalblauwe ogen, en een neus die meer op die van mij lijkt dan op die van zijn vader. Tegen alle verwachtingen in! En oh wat vind ik hem mooi. Koen had trouwens net zulke ogen en net zulk haar, tot het jaar ongeveer, dus wat dat betreft kan het allemaal nog veranderen, maar verrassend vond ik het wel!

Ik hoop vooral heel erg dat Morris op mag groeien tot een gelukkig mens. Of hij dan mijn neus heeft, of die van zijn vader, een koppie vol blond of donker haar en lange of korte benen. Dat is allemaal niet zo heel relevant. Wél hoop ik dat er een aantal eigenschappen zijn die we hem, bewust of onbewust, mee kunnen geven. Een groot deel van zijn karakter ligt natuurlijk al vast, maar ik denk dat de opvoeding ook echt wel heel bepalend gaat zijn. Het leek me leuk eens na te denken over welke eigenschappen ik hoop dat Morris van Koen of mij mee heeft gekregen in zijn dna of nog mee gaat krijgen door de opvoeding. Ik kwam op de volgenden uit:

Van Koen: relativeringsvermogen

Ik hoop echt dat Morris het relativeringsvermogen van zijn vader overneemt. Koen kan dingen altijd heel fijn in perspectief zien. Waar ik dingen nog wel eens groter kan maken dan ze zijn, heeft Koen daar niet zo’n boodschap aan, en dat is heel fijn. Ik hoop dat Morris dat later ook kan. Dingen in het goede verband zien en daar ook naar handelen. Geeft ook heel veel rust!

Van Koen: supersociaal zijn

Koen is echt heel sociaal en kan met iedereen goed opschieten. Ik zou het leuk vinden als we dat Morris ook mee kunnen geven. Ik ben niet zo goed in groepen en voel me snel ongemakkelijk, maar Koen heeft daar geen problemen mee en dat is vaak heel prettig!

Van mij: hartelijkheid

Misschien een beetje raar om zo van jezelf te zeggen, maar ik ben over het algemeen een heel hartelijk mens. Ik ben enthousiast en spontaan, hartelijk naar de mensen om me heen en ik geloof heilig in een simpel ‘goedendag’ tegen een onbekende voorbijganger. Als ik iemand lief vind steek ik dat niet onder stoelen of banken, en ik denk dat dat best een goede eigenschap is. Die hartelijkheid hoop ik Morris ook echt mee te geven!

Van mij: leergierigheid

Ik ben superleergierig, tot in het extreme aan toe. Ik wilde op school altijd overal de beste in zijn, en hoewel dat wellicht een beetje veel van het goede is, hoop ik wel dat Morris ook leergierig zal zijn. Je bent nooit te oud om te leren, en ik denk dat dat een mooie eigenschap is. Altijd alles willen weten – gevalletje infobesitas in z’n puurste vorm – is niet per se nodig, maar leergierig zijn kan volgens mij geen kwaad.

Van ons allebei: eerlijk en oprecht zijn

Iets wat wij allebei heel belangrijk vinden en ook echt nastreven, is eerlijk en oprecht zijn. Ik heb een hekel aan huichelaars, mensen die in je gezicht aardig zijn en achter je rug lelijk over je praten, en kan daar helemaal niks mee. Je kunt niet altijd iedereen geweldig vinden, maar wees dan netjes en beleefd en hang geen gemaakt toneelstukje op. We hopen Morris echt mee te geven dat eerlijkheid altijd het langste duurt en dat het belangrijk is om in alle opzichten oprecht te zijn. Dit is het fundament van ons huwelijk, en ik hoop ook van ons gezin!

Omdat het ook goed is om jezelf af en toe een spiegel voor te houden heb ik ook nagedacht over eigenschappen waarvan ik hoop dat hij ze niét overneemt:

Van mij: extreem perfectionisme

Ik ben in alle opzichten een perfectionist. Als het op mijn figuur aankomt, op mijn blog, op de dingen die ik doe, op mijn werk: ik vind het niet snel goed genoeg. Daar is af en toe niks mis mee, maar heel vaak is ‘goed’ ook gewoon goed genoeg. Het hoeft niet altijd, meer, meest, beter of best te zijn. Daar hoop ik Morris ook echt voor te kunnen behoeden.

Van Koen: drift

Je zou het misschien niet denken, heel veel mensen kunnen het zich totaal niet voorstellen, maar die man van mij kan me toch af en toe een potje driftig zijn! Dat zit echt in zijn karakter ingebakken; volgens mijn schoonouders had hij dat als kind al, en ik zou er geen problemen mee hebben als Morris dat niet over gaat nemen als hij zometeen wat groter wordt. Haha.

Van mij: gebrek aan grijs gebied

Ik kan nog wel eens een tikkie ongenuanceerd zijn. Ik ben behoorlijk zwart wit. Ik vind iets heeel leuk, of drie keer niks, en ik vind iedereen aardig, maar als je het bij mij verpest hebt ben ik ook meteen helemaal klaar. Ik voel me harrrtstikke goed, of harrrtstikke dramatisch. Dat laatste komt gelukkig zelden voor, maar je snapt mijn punt. Grijs gebied ken ik niet, en dat is niet altijd even prettig. Een beetje meer nuance hoop ik Morris dus toch wel mee te kunnen geven. Dat is vaak een stuk gemakkelijker.

Van Koen: laksigheid

Koen is behoorlijk nonchalant van aard, en dat kan af en toe een beetje doorslaan in laksigheid. Als ik graag nóg een keer wil stofzuigen, vindt hij dat overbodig, en als de stofvlokken door de lucht dwarrelen vindt hij dat dat er morgen nog net zo uit zal zien en het dan dus allemaal ook nog wel kan. Hoewel hij daar natuurlijk ook wel gelijk in heeft, hoop ik – en Koen zelf ook;) – dat Morris dat laksige niet over gaat nemen. Ik raas af en toe door als een TGV op volle snelheid; Koen kan het tegenovergestelde zijn. In dit geval hopen we een beetje op de gulden middenweg.

Van mij: lompheid

Tot slot een karaktereigenschap van mij waarvan ik écht hoop dat Morris ‘m over gaat slaan, en dat is mijn lompheid. Ik kan af en toe echt een beetje bot en onhandig zijn, en dat is niet altijd even leuk voor de mensen om mij heen. Ik kraam af en toe dingen uit, vooral tegen de mensen waar ik veel van houd, op zo’n lompe manier dat het best een beetje kwetsend kan zijn, terwijl dat hélemaal mijn bedoeling niet is. Dan flap ik er wat uit en komt het op zó’n ongezellige manier m’n strot uit dat ik ook meteen denk ‘Miesss dit kun je weer niet maken’. Deze ligt in het verlengde van mijn gebrek aan grijs gebied; een beetje meer nuance zou wel lekker zijn!

Ik geloof dat dat hem wel was! No worries: ik realiseer me heel goed dat een kindje geen wensconcert is. En dat hij ongetwijfeld eigenschappen zal hebben die misschien nét een tikkie minder leuk zijn. En dat we ‘m niet kunnen kneden tot in perfectie, want zo werkt dat nou eenmaal niet en dat is ook helemaal niet nodig. Júist die kleine flaws geven ook heel veel eigenheid en kunnen af en toe ook wel heel erg leuk zijn, maar voor bepaalde dingen hoop ik hem toch echt wel een beetje te kunnen behoeden, en andere dingen hopen we hem juist wat extra mee te geven. Ik denk dat dat op zich ook wel haalbaar moet zijn! Ik hoop vooral dat hij lekker een eigen karaktertje zal ontwikkelen. Met een driftbuitje meer of minder, daar komen we wel overheen. Met dingen van zijn papa, en dingen van zijn mama, maar het meeste van zichzelf..

Welke karaktereigenschappen hoop jij dat je kinderen van jou overnemen? En welke juist helemaal niet? Ik ben benieuwd! Bedankt voor het lezen!