Onzekerheid tijdens de zwangerschap

Onzekerheid.. Een (soms) eeuwig voortkabbelende vrouwenkwaal. Eentje die we ongetwijfeld allemaal in bepaalde mate wel kennen. Vaak hartstikke onnodig, vooral in de ogen van anderen, maar desalniettemin aanwezig. Ook ik heb er last van. Al zo lang ik me kan heugen. Het is best een persoonlijk ding, maar omdat ik weet dat ik écht de enige niet ben wil ik het wel graag met jullie delen.

Vooral eind 2014 was mijn onzekerheid best een behoorlijk ding. Ik heb altijd last gehad van één specifieke soort onzekerheid. Iemand noemde dat zo mooi ‘de angst om niet te voldoen’, en ondanks dat ik dat veel te zwaar vind klinken, is dat – maar dan in de light-variant – wel een beetje hoe het is. Voor mij was het allemaal nóóit goed genoeg. Haalde ik op de middelbare school, of later op het HBO een 8,5 en keek ik mijn toets in, kon ik mezelf wel voor m’n kop slaan dat ik er geen 9 van had weten te maken. Had ik thuis een paar dagen niet gepoetst, vond ik mezelf een dramatische huisvrouw, want hallo, wie stofzuigt er nou niet iedere dag? Wilde ik 5 kilo afvallen, vond ik na die 5 kilo dat er gemakkelijk nog een paar kilo’tjes achteraan konden. Waren die paar kilo’tjes extra er ook vanaf, moest de boel weer veel strakker, want poeh poeh, van die slappe hap werd ook niemand vrolijk. En dat dus altijd, op alle fronten. Dodelijk vermoeiend, en stiekem ook gewoon best wel irritant, want wanneer was het dan eens wel gewoon ‘oké’?

Ondertussen kan ik veel gemakkelijker gewoon tevreden zijn. Ik mag dan in verhouding stevige billen hebben, ik heb een hartstikke prima en vooral gezónd lijf! En já dat mag je van jezelf zeggen. En inderdaad, ik heb misschien wat gekke trekjes, maar ik ben ook hartstikke lief. En ach er ligt hier best wel eens een vlok stof in huis, maar die ligt er morgen ook nog, en soms kruip ik wel eens gewoon liever met Koen op de bank! Hoe erg kan dat nou zijn? Ik leerde met de tijd steeds beter met mijn drang naar perfectie om te gaan. Met name door Koen en zijn ontspannen mentaliteit. Waarom moest ik per se zo’n afgetrainde buik? Vond ie helemaal niet mooi.. ‘Liever gewoon een beetje meer Mies’, zei hij dan, ‘doe eens lekker normaal’. En dat hielp echt.

En toen raakte ik zwanger.. Terwijl ik om me heen heel vaak hoor dat vrouwen dan juist heel onzeker worden, met name in dat eerste trimester, had ik daar totaal geen last van. Integendeel; vanaf het moment dat we Frummels hartje op de allereerste vroege echo zagen kloppen, met 6 weken en 2 dagen, had ik het volste vertrouwen in mijn zwangerschap. Met 9 weken, na twee echo’s, durfden we het nieuws al aan iedereen te vertellen, en ik heb geen moment gedacht dat het niet goed zou komen met onze baby. Ik was, en ben, zó gelukkig dat het ons gegeven is om een kindje te krijgen, dat er ik er ook heilig in geloof dat het zo heeft moeten zijn. Wel had, en heb, ook ik af en toe mijn onzekere momentjes.

Jullie hebben het ondertussen door; mijn figuur is soms echt een ding. Hoewel ik gruwelijk trots ben op mijn buik en ik het onbeschrijfelijk vind dat ons kindje daarin groeit, ben ik wel heel onzeker over het feit dat ik zo verander. Niet alleen mijn buikje, maar álles lijkt wel ronder te worden, en zachter. En dat hoort er natuurlijk hartstikke bij, maar gemakkelijk vind ik het niet altijd. Daar ben ik niet trots op, maar soms kun je een gevoel niet veranderen. Het frustreert me mateloos dat ik me bij vlagen zo druk kan maken over mijn uiterlijk – want hoe oppervlakkig om me daar mee bezig te houden – maar in plaats van mezelf daar dan weer mee naar beneden te halen probeer ik te accepteren dat dit nou eenmaal mijn ding is! Ja, het is een wonder dat er een mensje in mij groeit, daar ben ik oprecht eeuwig dankbaar voor. Het is het meest bijzondere wat me ooit is overkomen. Ik moet alleen wel even wennen aan mijn nieuwe spiegelbeeld.

Misschien hoort het er ook wel gewoon een beetje bij.. Zwanger zijn is ten slotte gewoon écht niet niks, en we hebben allemaal zo wel onze dingetjes, toch? Soms is het ook een kunst dingen gewoon te accepteren zoals ze zijn. Zelfs als het onzekerheden betreft. Ik ben heel benieuwd hoe jullie dit ervaren hebben tijdens jullie zwangerschap!

De komende drie dagen, dus vandaag (de 24e), en 1e en 2e kerstdag wil ik gaan ploggen! Mocht je het leuk vinden om te zien hoe onze kerst eruit ziet kun je dat dus vanaf 1e kerstdag (dan komt de plog van vandaag online) op mijn blog bekijken. Ik wens jullie allemaal héle fijne, liefdevolle kerstdagen. Geniet ervan samen met jullie dierbaren. 

Disclaimer: Ik realiseer me heel goed dat ik héél hard in mijn handen mag klappen met een gezond lijf hoor, en echt dat doe – en deed – ik ook! Ik ben een onwijze geluksvogel dat ik überhaupt zwanger mag zijn en dat realiseer ik me echt wel, maar ieder heeft zijn eigen referentiekader en zijn eigen onzekerheden, en dit is nou eenmaal hoe het voor mij is.