PLOG66: WE ZIJN WEER THUIS!

Hele goede maandagmorgen allemaal! Tijd voor een nieuwe week. Wij beginnen ‘m gewoon weer vanuit ons eigen huisje. De vakantie in Mallorca zit erop! Zaterdag vlogen we om 19.10 weer naar huis, en gisteren maakten we onze koffers weer leeg, ruimden we de spulletjes op en draaiden we wasjes.

Wij worden voor de (voorlopig) laatste keer wakker met dit uitzicht. Wat een bijzondere plek is dit. Die rust; ik word er blij van. Excusez-moi als ik nu klinkt als een oerdegelijke muts, maar het is echt zo!

We gaan meteen inpakken. Morris ligt lekker in zijn bedje toe te kijken hoe wij de kasten onder handen nemen. Even aanpakken samen, dan is het zo gepiept.

Klaar!

We pakken de kinderwagen ook weer in, in de Prampack. Wat is dat ding een uitkomst joh. We zijn echt héél blij dat we ‘m aangeschaft hebben. Het is geen goedkope aanschaf, maar ik denk dat ie op termijn zijn geld absoluut opbrengt, zeker als je wat vaker vliegt!

Ontbijten! Half pistoletje met brie, honing en walnoten, en eentje met pesto en een heel lekker Spaans worstje. Yum! Die uitgebreide ontbijtjes ga ik thuis wel een beetje missen denk ik!

Dit.

We willen eigenlijk nog even bij het zwembad gaan liggen, maar het is een beetje bewolkt – voor het eerst! – dus besluiten we maar gewoon boven te blijven en lekker op ons gemakje de laatste dingetjes te doen. Net zo fijn! Morris ligt alvast klaar voor vertrek.

En ik ben ook klaar om te gaan! Lekker simpel vliegoutfitje.

Zo! Dat was dat. Nog héél even genieten van het uitzicht, en dan is het tijd om te gaan.

Op naar het vliegveld!

We zijn er!

Het is echt súperrustig bij de incheckbalies!  Zo heb ik het hier nog nooit gezien. Wel heel fijn; zijn we lekker snel klaar!

Er heeft er eentje honger! Dat vind ik het fijne aan borstvoeding geven; het kan letterlijk altijd en overal. Ook in de vertrekhal op een vliegveld dus. Haha.

We zijn door de douane. We lopen even door Duty Free en ze hebben hier ook Jo Malone. Ben ik fan van. Alleen al om de prachtige minimalistische verpakkingen. Ik vind Duty Free trouwens maar stom. De prijzen zijn tegenwoordig volgens mij echt precies zoals in de ‘normale’ winkel.

En we eten dit. Mac Drek. Ik heb een CBO. Kipburger met bacon en wat uitjes geloof ik. En een asociale hoeveelheid saus die ik er vanaf haal. Blegh. Ik hou ZO niet van de Mac! Alleen van MacFlurry stroopwafel. En van de kipnuggets, die vind ik ook nog wel te doen.

Morris is in de draagzak bij me in slaap gevallen, en dat zet hij nog even voort als ik de zak al lang en breed weer heb opgeborgen. Kijk ‘m nou liggen. Lekkerding. Dat ik ondertussen zowat zit te smelten en de zweerdruppels in straaltjes langs m’n gezicht lopen nemen we gewoon voor lief.

We zitten! De maxi-cosi gaat gewoon mee als handbagage. Echt ideaal. Omdat ie in de ‘platte stand’ kan, past ie gewoon in de overhead cabins! Kan ie ook niet beschadigen in het ruim.

Ik heb m’n schoenen verruilt voor slippertjes. Ik zwel in het vliegtuig altijd op als een waterballon. Echt niet normaal. Beetje zoals toen ik hoogzwanger was eigenlijk. Uit voorzorg doe ik dus altijd slippers aan als ik eenmaal zit. Het is me ook al eens gebeurd dat ik mijn schoenen uitdeed op een lange vlucht (naar Curacao) en ik ze eenmaal daar met geen mogelijkheid meer aan kreeg. Niet zo handig.

Deze kanjer geeft weer de hele vlucht geen kick. Hij vindt het allemaal wel héél erg interessant, vooral het schermpje in de stoel, dus hij doet de hele vlucht geen oog dicht en ligt de hele tijd om zich heen te koekeloeren, maar ook dat is prima. Zolang hij blij is, is er niks aan de hand.

We staan weer veilig op de grond. We moeten heel lang wachten op de koffers. Op één of andere manier is dat áltijd zo op Düsseldorf! Over AirBerlin zijn we trouwens wel echt heel erg te spreken. Wat hebben zij een goede service voor baby’s! Het feit dat je zoveel spullen gratis voor hem mee mag nemen is al geweldig (koffer van 23 kg, handbagage, kinderwagen, campingbed, autostoel), maar ook in het vliegtuig is iedereen supervriendelijk. Als ik Morris moet voeden mag ik in een lege rij gaan zitten om pottenkijkers te voorkomen en wat meer ruimte te hebben, en ze komen een paar keer vragen of we iets kunnen gebruiken. Heel lief!

En dan zijn we weer thuis! We zijn vier jaar weggeweest, zie je? Zo. Veel. Spullen.

We willen in eerste instantie meteen opruimen, maar Morris heeft ondertussen honger – allicht, het is 00.30 – dus we besluiten hem gewoon meteen te voeden en dan zelf ook lekker in bed te kruipen. Ons eigen bed! Wat is dat toch altijd heerlijk. Ons kleine mannetje ligt weer heerlijk in zijn wieg en valt meteen in slaap. Fijn.

Op zondagochtend slapen we uit. Ik geef Morris om 7.00 zijn eerste voeding, en daarna vallen we alledrie weer in slaap, tot bijna 11 uur. Heerlijk, even bijtanken. We hebben nog geen boodschappen in huis, dus ik ontbijt noodgedwongen met beschuitjes met hagelslag. Vind ik hélemaal niet erg, dat snap je.

YES! De Eredivisie is weer begonnen, dus zondag voetbaldag is ook terug van weggeweest. Ik kijk Groningen-Feyenoord en zie hoe ze met 0-5 winnen. Lekker hoor.

We pakken ondertussen ook de koffers uit. Pelle is bang dat we weer weggaan, dus die eist even een plekje in de koffer op. Op vakantie gaan is leuk, maar thuiskomen bij de jongens is ook echt heel erg fijn.

Mijn nagels zijn ‘op’, dus ik doe er een gellakje op.

En bij nog steeds een gebrek aan boodschappen eten we afbakstokbroodjes met tonijn en chilisaus.

Ik ben snótverkouden, dus Morris en ik doen samen een dutje.

Daarna is het tijd voor de fles!

Koen haalt wat boodschapjes en neemt dit mee. Hopen dat het een beetje helpt!

Ik kleed me aan – joh, nu al? – om even bij papa en mama te gaan eten.

Gamba’s.

En pasta pesto met zalm. Die zalm moest hier nog komen. Haha.

Zo zien m’n nagels er nu trouwens uit. Geen tipjes meer, alleen een gellakje. Ik heb geloof ik nog nooit zulke nette nagels van mezelf gehad.

We kijken de Olympische Spelen en zien hoe Annemiek van Vleuten verschrikkelijk valt tijdens de wielerwedstrijd. Wat een drama. Even later staan we allemaal te juichen als Van der Breggen alsnog goud wint. Bizar hoe dicht verdriet en geluk dan bij elkaar liggen. Ik vind het trouwens altijd zo wonderlijk hoe nationalistisch we allemaal worden als er zoiets plaatsvindt als een EK, WK of de Spelen. Het heeft ergens wel wat vind ik; die verbroedering. Vooral in tijden als deze.

Ik rij naar huis met papa zijn auto. Die van ons moet morgen naar de garage voor onderhoud, en het is wel handig als we onszelf dan gewoon kunnen verplaatsen.

Koen en Morris zijn met de benenwagen gekomen.

We brengen de koffers naar de berging en bergen onze schoenen op, en dan is alles weer opgeruimd!

Ik kan nog steeds zo genieten van Morris zijn kamertje.

Terwijl wij op de bank liggen doet Morris even een dutje in de box. Normaal slaapt hij daar niet, maar nu ligt hij te spelen met zijn tutteldoekje, en als ik even niks hoor blijkt hij dus in slaap gevallen.

Ik hang nog even gauw wat was op. Omdat we op vakantie gewoon een wasmachine hadden en ik daar steeds wasjes draaide, heb ik nu minder was dan ooit. Ideaal!

Ik geef Morris zijn laatste voeding, we knuffelen nog even met de jongens, en dan gaan wij ook naar bed!

En dan was dit écht de allerlaatste vakantieplog. Dankjewel voor jullie lieve reacties steeds; zo leuk om te lezen – en zien aan de bezoekersaantallen – dat de plogs zo in de smaak vielen! We hebben deze week nog vakantie – Koen is nog vrij – en daar ga ik heel erg van genieten. Het is namelijk de allerlaatste week van mijn verlof! We hebben wat leuke dingen op de planning, en gaan woensdag nog een dagje naar mijn schoonouders aan zee. Er komt deze week nog een fotoverslag met kiekjes die ik met de spiegelreflex heb gemaakt online, en daarnaast ook weer ‘normale’ artikelen. Misschien dat ik ook nog wel een dagje plog als we iets leuks op de planning hebben!

Vandaag moet de auto naar de garage voor onderhoud en is het weer tijd voor Morris zijn inentingen. Ik ben benieuwd hoe dat deze keer gaat. Ik wens jullie weer een hele fijne week toe. Bedankt voor het lezen! X