MAMA-UPDATE: DE KRAAMTIJD ZIT EROP!

Zo doe je op 1 september 2015 een zwangerschapstest die positief blijkt te zijn, ‘ineens’ wordt je negen maanden later moeder – niet dat hij er uit is komen vallen, maar you get the point – en dan is die minibaby zomaar al zes weken oud en de kraamtijd officieel voorbij! Het lijkt me nu dus een prima idee dat iemand even héél snel ergens die pauze-knop voor me op gaat zoeken, want echt jongens, alle cliché’s die ik ooit zo vervloekte blijken meer dan waar te zijn: wat vliegt te tijd! Het leek me wel een plan jullie weer eens een update te geven:)! Ik noem dit rubriekje trouwens lekker origineel ‘mama-update’. Niet heel spannend, wel gezellig in lijn met de zwangerschapsupdates die ik voor Morris’ geboorte plaatste. Technisch gezien is dit mama-update #3; eerder plaatste ik al een korte update over de kraamweek en mijn eerste weken als moeder. Nou genoeg van dit gezwam weer; over tot de orde van de dag!

Zo van dag tot dag heb ik het niet eens zo door; Morris en ik vullen onze dagen met leuke dingen, lekker keuvelen in huis, boodschapjes doen en héél veel knuffelen. Oh en wasjes draaien, niet te vergeten, want kanonnen wat heb je veel was met zo’n kleintje erbij! Eigenlijk merk ik zo niet hoe hard het allemaal gaat. Maar dan heb je er wel eens van die avonden tussen dat je samen op de bank zit, die iPhone erbij pakt en filmpjes terug gaat kijken. En dan schrik je jezelf dus het leplazerus van hoe je kind de afgelopen weken gegroeid is. Dat kleine, smalle baby’tje wat ik zes weken geleden op de wereld zette, is ondertussen een heerlijk wakker ventje met lekkere spekkies en bolle wangetjes.

De afgelopen zes weken zijn voorbij gevlogen, en oh wat heb ik van mijn kraamtijd genoten. Omdat ik het geluk had redelijk ongeschonden uit mijn bevalling te komen, duurde het herstel maar kort en was ik vrijwel meteen weer op de been. Tel daarbij op een kind dat bijna niet huilt, ‘s nachts doorslaapt en héél tevreden is, en je zult begrijpen dat ik als een malle in mijn handjes klap en nog helemaal geen zin heb om van de blauwe wolk die mijn kraamtijd is geweest af te komen. Ik houd mezelf steeds voor dat het zomaar kan dat het allemaal nog verandert en dat Morris niet altijd zo blij en gemakkelijk en tevreden blijft, maar dan hebben we deze heerlijke periode toch maar mooi gehad om elkaar te leren kennen en te wennen aan ons gezin. De eerste – ongeveer twee – weken vond toen ik heel heftig. Het ‘ineens’ uitkomen van die gigantische wens moeder te mogen worden vond ik bijna niet te bevatten; daar had ik echt eventjes voor nodig. Ik vond dat allesoverheersende moedergevoel heel overweldigend. Daarbij had ik steeds het gevoel dat het niet helemaal echt was en ze Morris ieder moment weer bij me weg zouden nemen. Ja koekoek, ik weet het, maar dat zullen de hormonen wel zijn. Ik voedde die eerste twee weken nog op verzoek en van een ritme was nog niet echt sprake; helemaal niet erg en hartstikke ‘normaal’, maar af en toe best pittig vond ik, omdat ik gerust hele avonden met Morris aan de borst zat. Toen ons mannetje wel héél hard bleek te groeien zijn we begonnen met voeden om de vier uur, en dat gaat echt als een trein. We zitten dus nu op vijf voedingen per dag – de nacht slaan we over – en ik vind dit zelf heel fijn omdat ik mijn dagindeling helemaal aan kan passen op de voedingen, en Morris lijkt het er ook mee eens te zijn!

Nu de kraamtijd voorbij is, is ook het meeste kraambezoek langs geweest om Morris te bewonderen. Tijdens mijn zwangerschap was de kraamvisite een van de dingetjes waar ik me wel eens druk over maakte. Hoewel Koen en ik allebei best sociale types zijn, zijn we thuis heel erg op ons zelf. We hebben niet heel vaak mensen over de vloer en zijn over het algemeen lekker met z’n tweetjes. Gewoon omdat we dat zelf het fijnste vinden. Oké ik realiseer me hoe ongezellig dit klinkt – geloof me, in ‘t echt valt het wel mee;). Voordat Morris geboren werd vroeg ik dus me meer dan eens af hoe dat nou zou moeten, straks als hij er eenmaal zou zijn en iedereen hem zo graag zou willen zien. Ik werd een beetje onrustig van het idee dat er dan continu mensen zouden zijn en onze agenda – en daarmee ons huis – vol zou zitten met visite. We spraken toen af vooral naar ons eigen gevoel te luisteren en op basis daarvan bezoek te plannen. Om die reden was de eerste week heel rustig. We hadden allebei niet echt behoefte aan veel bezoek en wilden graag op ons gemak wennen aan ons kleine mannetje. Vanaf de tweede week hebben we meer bezoek ingepland, maar wel maximaal één ‘rondje’ per avond, en niet alle avonden achter elkaar. Achteraf gezien kijk ik daar met een heel goed gevoel op terug. We hebben erg genoten van alle lieve mensen die langs zijn geweest; het was keer op keer echt heel gezellig, en we hadden ook nog steeds veel tijd met z’n drietjes. Dat heeft voor ons echt wel ‘gewerkt’ op deze manier. Die afwisseling tussen avonden bezoek en een avonden met ons gezinnetje maakte dat ik het steeds leuk vond als er visite kwam en ik er geen enkele keer tegenop heb gezien. Had ik me dus even een potje druk gemaakt om niks! Ik weet dat het een beetje zeikerig en ‘moeke’-achtig overkomt, maar we zijn nou eenmaal zoals we zijn toch? Een volgende keer zou ik het precies zo aanpakken. 

De afgelopen weken hebben we kunnen wennen aan een leven met z’n drietjes. Morris en ik redden ons hartstikke prima op de dagen dat we samen zijn, en ik koester die momentjes ontzettend, maar we genieten ook wel héél erg als Koen er in het weekend is en we met z’n drieën leuke dingen kunnen doen. Koen en Morris samen zien vind ik misschien nog wel het allermooiste van alles. Dan voel ik me zó rijk met mijn twee mannen en met ons gezin. Ik ben benieuwd of dat óóit helemaal zal wennen.

Jullie zullen ongetwijfeld gemerkt hebben dat er de afgelopen weken wat minder artikelen online kwamen. Ik gunde mezelf de tijd en rust niet om even te gaan zitten en op mijn gemak blogjes te schrijven, en was vooral heel veel bezig met onze kleine man waardoor de inspiratie af en toe ver te zoeken was. Ik ben niet echt iemand van afgeraffelde stukjes tekst om maar iets online te kunnen gooien, dus er was af en toe even wat langer radiostilte, en ook op jullie – overigens superlieve! – reacties reageerde ik amper. Nu de rust enigszins is wedergekeerd wil ik dat weer anders gaan doen en ga ik proberen wat meer regelmaat in te bouwen. Fijn voor mij – als stok achter de deur, en fijn voor jullie om te weten waar jullie aan toe zijn en wat jullie van mij kunnen verwachten! Ik ga er niet vanuit dat het meteen weer haalbaar is íedere dag iets te plaatsen, maar ik streef wel naar vier à vijf artikeltjes per week. Ik wil dus misschien ook op vaste dagen gaan posten, maar daar ben ik nog niet helemaaal 100% over uit. Ik ga de komende dagen gebruiken om eens te kijken hoe ik dit aan ga pakken, en dan horen jullie weer van mij. Uiteraard wordt er dit weekend ook gewoon weer geplogd!

Ik hoop dat jullie mijn update leuk vonden om te lezen. Ik ben wel benieuwd: hoe heb jij jouw kraamtijd ervaren? Bedankt voor het lezen! X