Q&A OKTOBER’17: DEEL 2
Vorige week kwam het eerste deel van deze Q&A online, en vandaag is het tijd voor deel 2 met nieuwe vragen en mijn antwoorden! Het is weer een hele riedel tekst dus ik houd het intro maar lekker kort: als je benieuwd bent naar hoe wij het regelen met de opvang voor de boys, hoeveel kilo ik aankwam in mijn zwangerschappen en waar die kilo’s gebleven zijn moet je vooral even verder lezen:)!
Q – Heb je naast de schema’s die je aanhoudt voor het voeden, en voor het eten van Morris ook nog schema’s wat betreft je huishouden en eventueel eventjes tijd voor jezelf? Of laat je dat los en bekijk je gewoon per dag waarvan jij vindt dat moet gebeuren?
A – Ik probeer dat inderdaad vooral per dag te bekijken. In de ritmes voor de jongens ben ik altijd best wel strak, omdat voor ons de drie r’en heel goed werken, maar als het op andere dingen aankomt probeer ik iets flexibeler te zijn. Wel maken we ieder weekend samen een weekmenu voor de hele week, zodat we gericht boodschappen kunnen doen en we niet iedere dag naar de winkel hoeven. Dat scheelt tijd én geld! Met twee kindjes waarvan ééntje met reflux plus een man die voetbalt draai ik iedere dag wel wasjes, en ook stofzuigen doe ik iedere dag één of twee keer. Dweilen doe ik eens in de twee dagen!
Q – Hoe gaan jullie het straks doen met de opvang voor de jongens en hoeveel dagen ga je werken?
A – Voorlopig blijft het zoals het voor mijn verlof ook was. Geen idee voor hoelang, maar we kijken altijd in de praktijk hoe het gaat. Ik blijf 20 uur werken, verspreid over drie dagen. Op maandag ga ik met Benjamin naar kantoor – zolang hij overdag drinkt – en gaat Morris naar Joke en Harald of mijn schoonmoeder, op dinsdagochtend gaan allebei de boys mee naar kantoor, en op donderdag werk ik thuis en zorgt mama voor de jongens! De tijd die overblijft is dan voor Walk Digital, de blog, Instagram, het huishouden, familie en een poging tot het hebben van een sociaal leven.
Q – Hoe houden jij en Koen de relatie boeiend? Hebben jullie bijvoorbeeld wel eens een date avondje met z’n tweeën? Je was geloof ik 17 toen je met Koen kreeg en 22 toen je zwanger was. Op die leeftijden ging ik regelmatig stappen met vriendinnen. Heb jij daar nooit echt behoefte aan gehad?
A – Ik was 18 toen Koen en ik verkering kregen. We trouwden toen ik 21 was en Morris werd geboren op mijn 22e. Ik heb heus wel gestapt met vriendinnen hoor, vooral vlak voordat ik wat met Koen kreeg had ik de smaak behoorlijk te pakken. En toen we nog met z’n tweeën waren gingen we ook vaak op stap. Maar meestal wel samen met vrienden. Zelden apart. Daar heb ik inmiddels inderdaad geen behoefte meer aan. Vind hem nou eenmaal heel leuk gezelschap om bij me te hebben. En dat je op den duur veel gezamenlijke vrienden krijgt draagt daar ook wel aan bij. Date avondjes met z’n tweeën spelen zich op het moment nog vooral thuis af, omdat Benjamin nog zo klein is, en daar zijn we allebei tevreden mee. De jongens in bed, samen op de bank, lekker wijntje erbij en dan tijd voor een goed gesprek of een filmpje: meer hebben we voor nu niet nodig. Als Benjamin zometeen ietsje ouder is gaan we echt wel weer lekker samen uiteten enzo, maar wel pas als we daar zelf aan toe zijn. Niet omdat het ‘hoort’ of moet van anderen. We doen wel heel hard ons best om het gezellig te hebben samen. Je zult mij niet horen zeggen dat een goed huwelijk vanzelf gaat. Dat vind ik namelijk echt niet. Vooral niet als je allebei veel werkt, hobby’s hebt en twee kinderen. Dan is het echt wel af en toe bikkelen.
Q – Hoe heb jij het bedrijf met je broer opgezet en hoe kom je aan je klanten?
A – We hadden al langer het plan om onze krachten te bundelen en hebben het op een dag ‘maar’ gewoon gedaan. We zijn tot op heden niet actief bezig geweest met het werven van klanten omdat Robin druk was met afstuderen, en ik ook nog mijn baan en blog heb, maar we hebben steeds wel heel erg leuk te werken omdat mensen ons blijkbaar vinden!
Q – Gaat er wel eens iets mis bij jullie? Een vervelend kind, rotdag, chagrijnig of iets dergelijks? Het lijkt soms wel of dat er nooit iets niet leuk of verkeerd gaat bij jullie.
A – Het is maar net wat je onder ‘misgaan’ verstaat. Morris is een heel makkelijk kind, dat scheelt, en ik ben niet echt chagrijnig van aard, dus ook dat komt zelden voor. Ik heb inderdaad niet het gevoel dat er hier echt vaak wat misgaat. Ik denk dat het een groot verschil maakt dat de jongens allebei zo goed slapen ’s nachts. Hoewel ik zelf een dramatische slaper ben scheelt het wel dat je er niet 10 keer uit hoeft. Dat maakt dat je overdag ook wat relaxter bent en het allemaal net wat gemakkelijker gaat. Natuurlijk doet Morris wel eens iets wat niet mag, en word ik er niet per se vrolijk van als ik voor de 83e keer word ondergespuugd door Benjamin, maar het is dan toch wat het is en ik kies er heel bewust voor om sommige dingen gewoon niet te zwaar te maken voor mezelf. Ik heb het al druk genoeg in mijn hoofd. Oh en Koen en ik maken ook wel eens ruzie hoor. Zijn we zelfs heel goed in. Maar dat is iets wat ik niet deel omdat ik dat te persoonlijk vind. Over dit onderwerp komt trouwens heel snel nog een apart artikel online!
Q – Hoe is het met de stalker?
Ik heb geen flauw idee. Heb de persoon in kwestie nog nooit gesproken;).
Q – Hoe ben je op het idee gekomen om te starten met een blog?
A – Toen we besloten voor een kindje te gaan, in mei van 2015, merkte ik al snel dat er veel vooroordelen bestaan over jong moeder worden. Dat gevoel werd, toen we onze zwangerschap bekend maakten, alleen nog maar sterker. Vaak wordt klakkeloos aangenomen dat je óf geen opleiding hebt gehad, óf geen beste achtergrond hebt, óf dat het een ongelukje was, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Wij kozen héél bewust voor het ouderschap en hadden ook nog eens het geluk dat het binnen vier maanden raak was, en ik had heel sterk de behoefte van me af te schrijven. Te laten zien dat die vooroordelen niet altijd per se kloppen.
Q – Hoe voelt het om zo’n gezin te hebben met een goede man en twee lieve kindjes?
Haha ik vond dit zo’n schattige vraag. Maar dat voelt héél erg goed!
Q – Wat is jouw beste tip over het moederschap?
A – LUISTER NAAR JE MOEDERGEVOEL! Iedereen kan honderd dingen roepen en vinden, maar je zult het toch zelf moeten doen en niemand kent jouw kinderen zo goed als jij. Blijf trouw aan jezelf en luister naar je hart. Dan doe je het nooit verkeerd.
Q – Waar heb je Koen leren kennen en hoe wist je dat hij de ware is?
A – Ik heb hem leren kennen op het voetbalveld. Hoe ik wist dat hij de ware was.. Tja. Dat is niets meer of minder dan een gevoel. Garantie krijg je natuurlijk nooit!
Q – Hoeveel kg ben je aangekomen tijdens je zwangerschappen en ben je weer op je oude gewicht? Heb je hier iets speciaals voor gedaan?
A – Ik kwam tijdens allebei mijn zwangerschappen 10 kilo aan, en was binnen een week weer op mijn oude gewicht. Bloedirritant, ik weet het. Daar heb ik niets voor gedaan. Tijdens mijn zwangerschappen énigszins blijven letten op wat ik at, dat wel, en ook na de bevalling niet ineens losgaan met ladingen ongezond eten heeft denk ik wel geholpen. Borstvoeding geven droeg er ongetwijfeld aan bij, en ‘gewoon’ goeie genen en heel veel geluk ook.
Q – Hoe zorg je voor ritme voor Benjamin? Doe je op vaste tijden voeden en laten slapen?
A – Ik voed Benjamin inderdaad in een ritme en hetzelfde geld voor zijn slaapjes. Het is écht een ritmekind, en zolang we ons min of meer aan zijn schema houden hebben we een hartstikke tevreden baby. Hij krijgt vijf voedingen per dag, en doet twee lange slaapjes – het liefst in zijn eigen bed. Dat werkt voor hem het beste! Om te voorkomen dat ik hele dagen binnen zit heb ik met mezelf de afspraak dat hij minimaal één van die twee slaapjes in zijn eigen bedje doet. Na de voeding van 20:00 uur gaat hij naar bed toe, om 23:00 uur geef ik hem dan nog een slokje, en vervolgens slaapt hij tot op z’n vroegst 8:00 uur de volgende ochtend.
Q – Je bent nog best jong: hoe heb je dat gedaan in combinatie met je studie?
A – Ik ben afgestudeerd in juli 2015. Een paar weken daarvoor, toen we al min of meer wisten dat ik mijn diploma zou gaan halen, ben ik gestopt met de pil! Ik was sowieso al niet van plan om door te studeren, dus dat heeft elkaar nooit in de weg gezeten.
Q – Ik zag in je plogs dat je regelmatig wijn drinkt. Hoe doe je dat met je borstvoeding?
A – Als ik zin heb in een wijntje neem ik die direct na een voeding. Volgens de bronnen die ik heb geraadpleegd is dat dan geen probleem omdat de alcohol dan weer uit mijn lijf is tegen de tijd dat Benjamin weer drinkt. Wil ik meer dan één wijntje drinken zorg ik dat ik eerder al genoeg heb gekolfd zodat Benjamin toch gewoon moedermelk kan drinken. Op het moment dat ik dan normaal gesproken zou voeden kolf ik dan, en die melk gooi ik weg.
Q – Hoeveel tijd besteed je in de ochtend aan je make-up/douche/opstaan-ritueel en hoe doe je dat in combinatie met de jongens? Dat is hier altijd een heel gepuzzel!
A – Dat gepuzzel is overal hetzelfde met twee jonge kindjes geloof ik. Ik ben ’s ochtends een kwartiertje kwijt om me aan te kleden, mijn haar te doen en mijn make-up te fatsoeneren. Dat doe ik als de jongens nog slapen. Als ik klaar ben haal ik Morris uit bed als hij al wakker is, en kleed ik hem aan, en daarna wordt Benjamin ook vaak wakker en is hij aan de beurt om te wassen, aan te kleden en te voeden. Morris heeft er wel eens een handje van om uit te slapen. Dan haal ik hem uit bed na Benjamin’s eerste voeding. Douchen doe ik over het algemeen altijd ’s avonds, behalve in het weekend als Koen er is voor de boys.
Q – Hoe is je account begonnen en zit je nu op de 10.000 volgers?
A – Mijn account begon als mijn privé-account, en groeide eigenlijk naarmate mijn blog ook groeide! Daar heb ik weinig bewust actie voor ondernomen. Is een soort van organisch gegroeid.
Q – Welk ritme houd je aan voor Benjamin? Heb je tips met betrekking tot de eerste hapjes?
A – Hier kwamen véél vragen over, dus ik schrijf hier binnenkort een apart artikel over, maar Benjamin krijgt – zoals ik al zei – vijf voedingen per dag op min of meer vaste tijdstippen. De eerste tussen 8:00 uur en 8:30 uur, de tweede tussen 12:00 uur en 12:30 uur, de derde tussen 16:00 uur en 16:30 uur, de vierde rond 20:00 uur en de laatste rond 23:00 uur! Tips met betrekking tot de eerste hapjes heb ik eigenlijk niet, behalve dat je vooral goed moet kijken naar de signalen van je kind. De één is er met 4 maanden al meer dan klaar voor, terwijl het bij de ander wat langer duurt.
Q – Wat is je make-upritueel en welke merken gebruik je?
A – Deze vraag kwam in deel 1 ook al een soort van voorbij. Mijn ritueel is altijd hetzelfde. Foundation, concealer, poedertje, wenkbrauwpotlood en –poeder, eyeliner, mascara, bronzer en blush. Ik ben vaak te gierig om mijn high end producten te gebruiken, dus grijp vooral naar mijn budgetfavorieten. Foundation is meestal Bourjois Healthy Mix of l’Oréal True Match, concealer is van Collection, poedertje van Essence, bronzer en blush van Sleek, eyeliner en mascara van Essence, wenkbrauwspul van Catrice. Kost allemaal geen knoop, en ik zweer erbij!
Q – Wat vindt je familie en vriendenkring van je Instagram account en website? Het viel me op dat mensen soms maar deels op de foto staan in je plogs (wellicht bewust?).
A – Mijn omgeving steunt me héél erg in wat ik doe en eigenlijk iedereen vindt het vooral heel leuk, maar niet iedereen zit er altijd op te wachten om met z’n gezicht vol op de site te verschijnen. En dat is ook oké! Dan maak ik een onherkenbare foto als ik toevallig aan het ploggen ben, of ik maak er helemaal geen. Dat is maar net hoe het uitkomt! Anderen vinden het juist wel leuk om op beeld te verschijnen, dus die zie je wat vaker.
Q – Wat doe je met de foto’s van de boys? Maak je een digitaal foto album?
A – Ik maak echt bizar veel foto’s van de jongens, en daar maak ik inderdaad digitale fotoalbums van, maar de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik het album van Morris zijn eerste jaar nog niet eens af heb. Puur tijdgebrek. Er is tenslotte een website waar bijna al mijn vrije uren in gaan zitten;). Hij staat nu wel hoog op m’n prioriteitenlijstje, want van uitstel komt afstel en dat vind ik in dit geval echt zonde.
Q – Wat heb je aan sport gedaan, welke oefeningen en hoevaak, tussen je zwangerschappen in? Wat zijn nu je plannen?
A – Ik heb tussen mijn twee zwangerschappen in weinig gesport! Vóór ik zwanger raakte van Morris was ik echt een diehard, maar toen ik eenmaal zwanger was had ik er even niet zo veel zin in, en daar heb ik maar gewoon aan toe gegeven. Toen Morris er eenmaal was had ik vaak weinig tijd én weinig zin om me naar de sportschool te begeven, dus ik heb mijn oefeningen thuis gedaan. Vooral squats, lunges, hip thrusts en buikspieroefeningen. Bijna iedere dag wel even hoor, maar dan gewoon niet zo heel lang. Meestal twintig minuutjes. Precies datzelfde doe ik nu weer en vind ik wel even prima! We hebben thuis losse gewichten en stangen om oefeningen mee te kunnen doen, en dat bevalt me prima. Met twee kleine kindjes en een man die veel van huis is vind ik het stukken gemakkelijker om even naar zolder te gaan dan om eerst naar de sportschool te moeten rijden.
Q – Heb je iets moeten opgeven toen je moeder werd? Zo ja, welke dingen zijn dat?
A – Iets opgeven klinkt zo zwaar, maar je leven gaat er gewoon echt wel anders uitzien. Je geeft een stukje vrijheid op, want hoe flexibel je ook bent of probeer te zijn; je kunt niet ineens alles uit je handen laten vallen om de hele dag op het terras te gaan zitten, zonder dat daar wat voorbereiding aan vooraf is gegaan. Vooral vrijheid dus, denk ik!
Q – Volgen jouw familie en vrienden jouw blog? Zo ja, hoe reageren zij hier op?
A – Sommigen wel, sommigen niet! Mama leest sowieso alles, maar papa niet. Die leest alleen bepaalde stukjes als mama zegt dat er iets moois op staat. Meesje leest volgens mij ook veel. Robin kijkt vooral de plogs, die vindt ie het leukst. Vlogs vindt hij niks aan, dus die kijkt ie niet. Wendy leest alles geloof ik, en Marissa ook. Die wordt wakker met mijn blog zei ze toen ik er naar vroeg<3. Haha. Lotje en Mieke volgen het niet echt. Mijn schoonfamilie zo af en toe, mijn tantes lezen allebei wel veel volgens mij, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het verschilt dus; de één leest het wel, de ander niet. Ze reageren er wel allemaal heel lief op en iedereen respecteert dat dit nou eenmaal mijn ding is.
Q – Word je het soms niet moe om alles maar te delen met mensen die je niet kent? En hoe staat jouw familie hierin? Ik kan me voorstellen dat je het soms wel eens moe bent en denkt; nu even niet. Je hebt ook nog een privéleven.
A – Mooie vraag! Dat is ook wel iets waar ik af en toe bij stil sta. Ik begon mijn site met 0 lezers. Puur als een plek voor mezelf. Inmiddels zijn die 0 lezers iedere maand tussen de 30.000 en 35.000 unieke bezoekers, en dat is véél. Ik vind het nog steeds heel leuk om veel te delen, maar moet er ook bij zeggen dat er dingen zijn die ik bewust weglaat. Koen heeft in die zin altijd zeggenschap over wat ik wel of niet deel. We hebben met Morris in februari wat medische toestanden gehad, maar daar schrijf ik niet over omdat het te persoonlijk is. Als Koen en ik bonje hebben en ik hem even helemaal beu ben schrijf ik daar niet over, omdat dat iets van ons is. Ik heb het heel lastig gevonden dat mensen denken dat ik álles deel, en dat ons leven dus ook echt alleen maar altijd leuk is, maar daar ben ik nu wel een beetje klaar mee. Moeders die elkaar naar beneden halen snap ik al helemaal niet. Laten we elkaar gewoon lekker in onze waarde laten. Ik deel wat ik wil delen en kies ervoor om mijn site een positief, luchtig platform te houden, waar ik schrijf over hoe ik het moederschap ervaar. Als je dat niet leuk vindt zijn er meeer dan genoeg blogs waar je je hart op kunt halen en is de mijne gewoon niet jouw ding. Hartstikke prima! Ik probeer ervoor te waken dat we nog wel íets van een privéleven houden.
Q – Ik ben benieuwd waar jij al die leuke kleertjes van Morris haalt – merk enzo!
A – Hier komt het saaiste antwoord ever, want eigenlijk haal ik zijn kleertjes altijd op dezelfde plekken. Zara, H&M en Bijenkorf zijn favoriet. Hij draagt altijd spijkerbroekjes van Noppies, Hema of Tumble ’n Dry en polo’s, polorompertjes, basic shirts en sweaters van Zara, H&M of Tommy Hilfiger!
En dan was dat ‘m weer voor nu! Ik vond het leuk om jullie vragen voorbij te zien komen! Net zoals de vorige keer heb ik ook nu weer vragen voor jullie. Dus: waar kopen jullie de kleding voor jullie kindjes? En hoeveel kilo kwamen jullie aan tijdens je zwangerschappen? Mama kwam toen ze zwanger was van mij meer dan 20 kilo aan en daar werd toen helemaal geen ding van gemaakt, terwijl het nu super nauwlettend in de gaten wordt gehouden allemaal. Hoe was dat bij jullie?
Bedankt voor het lezen!
-
[…] 5. Q&A OKTOBER’17: DEEL 2 […]
Wat leuk dat je alle vragen weer hebt beantwoord, leuk om te lezen!! Ik kwam ook 10 kilo aan tijdens mijn zwangerschap, nu nog wel 2 kilo zwaarder dan voor mijn zwangerschap. Van sommige strakke spijkerbroeken krijg ik net de knoop niet meer dicht. En ik koop de kleertjes voor mijn zoontje van 3,5 maand bij de hema, h&m, riverisland en kiabi.
Leuk om al die vragen/antw te lezen. Heb er geen gesteld om niet al te nieuwsgierig over te komen;-)
+30kilo aangekomen maar zijn er gelukkig wel weer af.
Wauw respect hoor! 30kg is niet niks. Compliment van een andere mama
Super leuk om te lezen! En idd een fijne positieviteit hier. Ergens anders lees je wel anders idd van die moeder die elkaar vergelijken en naar beneden halen.
Tijdens mijn eerste zwangerschap heel veel aangekomen. 28 kg om precies te zijn. Al gingen die kilo’s daarna snel eraf!
Tijdens mijn tweede zwangerschap (een tweeling)
Veel minder aangekomen. 18 kg in totaal. Nog genoeg en nu wat lastiger om het eraf te
Krijgen. Iets met tijdsgebrek haha
Wat ben je toch een leuk en puur mens. En dat ben je écht, ik ken je een beetje in t echt en er is niks nep of “te positief” aan jou.
Dat je niks persoonlijks op de blog deelt over “relatie dips” of medische toestanden over je jongens is wat ik juist zo mooi vind. Ongetwijfeld krijg je door een hoop dramatiek en zielig doen nog een stuk meer volgers, tenslotte doet drama het altijd goed. Maar dat je dat bewust niet doet om niemand te schaden vind ik iets wat jou zo uniek maakt!
Toen ik dit las wilde ik graag even een andere kant laten horen. Ik ben zo’n persoon die heel graag deze blog leest, maar die het af en toe ‘onrealistisch’ vind. Ik lees graag over het dagelijks leven en dat gaat nu eenmaal met ups en downs. Persoonlijk vind ik het prettig als daarover iets (algemeens) in een blog wordt geschreven. Niet omdat ik houd van drama of omdat ik het fijn vind wanneer bloggers zielig doen, maar juist om een stukje herkenbaarheid te vinden. Wanneer bloggers schrijven over de dingen die ze lastig vinden of die even tegen zitten dan vind ik niet dat ze daarmee iemand schaden, maar juist dat ze er mensen mee kunnen helpen.
Om even een voorbeeld te geven. Mijn kleine is een hele slechte slaper. Juist om die reden las ik erg graag de blogs van Shirley die hetzelfde probleem had met haar oudste zoontje. Ik vond er een stukje herkenbaarheid in, maakte me er minder zorgen door en af en toe haalde ik er nieuwe tips vandaan.
Ik vind het jammer dat jij mijn leven als onrealistisch bestempeld.. Jouw werkelijkheid hoeft mijn werkelijkheid toch niet te zijn, en andersom?! Waarom daar dan zo’n waardeoordeel aan koppelen? Wat je ziet is hoe het hier gaat. Ik kan niet schrijven over slechte slapers, omdat ik die niet heb. Ik kan niet schrijven over huilbaby’s, omdat ik die niet heb. Het is jammer dat dat voor sommigen niet herkenbaar is, maar er zijn genoeg blogs waar je daar wel wat over kunt lezen. Dat is dan toch prima? Het dagelijkse leven met de jongens gaat nou eenmaal goed zoals het gaat, en ik ben het beu me daarvoor te moeten verantwoorden. Én ik blijf erbij dat ik over bijvoorbeeld medische aangelegenheden of relationele dingen niet wil schrijven. Als ik ziek ben – zoals gisteren – zie je dat in een plog voorbij komen, als de jongens ‘gewoon’ ziek zijn ook, maar wij hebben hier voor onszelf een duidelijke grens getrokken en ik ga er vanuit dat iedereen die mijn blog leest wéét dat er ook een leven naast de blog is, maar dat ik nou eenmaal niet altijd álles kan delen ivm de privacy van de mensen om mij heen.. Ik heb steeds gezegd; als het hier een keer flink tegenzit horen jullie dat ook, maar voor nu valt er voor mij gewoon niets te zeuren. En om heel eerlijk te zijn ben ik daar alleen maar blij mee.
‘Ik ben zo’n persoon die heel graag deze blog leest, maar die het (het blog, niet je leven) af en toe (hier wil ik wel even de aandacht op vestigen, want ik heb het gevoel dat hier overheen is gelezen) ‘onrealistisch’ (tussen aanhalingstekens) vind. Om even een recent voorbeeld te geven uit dit artikel: je zoekt opvang voor de kinderen (herkenbaar) – je neemt je kinderen mee naar het werk (‘onrealistisch’, is simpelweg niet mogelijk voor een heel groot gedeelte van de werkende ouders).
Ik begrijp dat het jouw realiteit is, vandaar dat er aanhalingstekens bij staan.
Volgens mij geef ik juist via mijn voorbeeld aan dat ik ook andere blogs lees en daar ook een stukje herkenbaarheid in vind. Daarin ben ik het helemaal met je eens.
Mijn reactie was bedoeld om op te komen voor de moeders die tegenslag ervaren/die het moederschap zwaar vinden/enz en die ervoor kiezen om daarover te schrijven. Ik vind niet dat dat weggezet kan worden als ‘dramatiek’ en ‘zielig doen’. Iedereen ervaart het moederschap anders. Dat heeft niet alleen met houding en gedrag te maken, maar ook met geluk en pech. Het is heel fijn dat jij op dit moment niet het gevoel hebt dat er iets te zeuren valt. Daar mag je ook alleen maar blij om zijn en dat is je van harte gegund. Nog even voor de duidelijkheid, mijn reactie is niet geschreven om je te vragen over je gehele leven alles te bloggen. Ik geloof niet dat ik daartoe enige aanleiding heb gegeven, maar je reageert er zo uitgebreid op dat ik dat toch nog wel even wilde benadrukken.
Nee daar heb ik niet overheen gelezen hoor. Ik vind het hartstikke leuk dat je ‘m graag leest, en zelfs als dat niét zo zou zijn zou ik dat meer dan oké vinden. Ik kan me óók vinden in jouw voorbeelden en snap absoluut wat je bedoelt. Dat van mijn werk is inderdaad voor veel mensen niet realistisch. Evenals het waarschijnlijk niet per se voor iedereen herkenbaar is dat de boys allebei van die gigantische slaapkoppen zijn, dat ik op mijn 22e al ‘koos’ voor het moederschap en ga zo maar door. Het punt wat ik wil maken is alleen dat dit nou eenmaal mijn leven is en dat ik er ook niet iets anders van kan maken dan het is, én dat er nou eenmaal ook altijd dingetjes zijn die ik niet kan delen, hoewel die het misschien wel meer herkenbaar zouden maken voor veel lezers, snap je wat ik bedoel? Je hoort mij ook absoluut niet zeggen dat met die keuze wel iets mis is hoor. Sterker nog; als ik het zelf als zwaar zou ervaren of ik tegen slaapproblemen of andere dingen van die aard aan zou lopen zou ik daar waarschijnlijk ook over schrijven, maar het is niet zo dat ik de dingen online mooier maak dan ik ze daadwerkelijk ervaar. Dit is wat het is. Ik vind het overigens om precies die reden ook heel leuk dat er zoveel blogs zijn en pleit er altijd voor iedereen in zijn waarde te laten. We ervaren het moederschap allemaal anders, maar zo haal je overal weer wat anders uit. Dat is toch juist leuk?
Leuk om te lezen, wat een werk zeg!
Heb pas ook al op je Instagram laten weten dat ik je echt een super moeder vind die weet van aanpakken! Ik las toen dat jij gewoon in je uppie de hele weekboodschappen doet met 2 kleintjes erbij… Dag erop ben ik gelijk ergens alleen met de kleine heen gegaan. waarvan ik dacht dat dat niet zou lukken!
Ik ben 9 kilo aangekomen maar das niet helemaal eerlijk want Noud is 6 weken te vroeg gehaald!
Kleertjes van Noppies, Hema en Zara blijven favoriet maar de Jola & Wibra hebben soms ook verrassend leuke kleertjes of rompers hangen!
Liefs Jiska
Ik vind het heel erg goed dat je ook nog aspecten uit je leven prive te houden. Zo zie je maar dat een succesvol blog niet perse betekent dat je álles moet delen. Dit indruk wordt soms wel eens gewekt vind ik onder bloggers, dat je open en transparant moet zijn en ook de mindere kanten van het moederschap hoort te belichten. Ik ben het daar niet mee eens, want het moederschap is zo fantastisch mooi dat de mindere kanten van ondergeschikt belang zijn. Daarom vind ik jouw blog zo leuk, het relativeert de boel lekker ;-). Ga zo door!
Weer heel leuk om te lezen! Ik koop het liefst bij Zara. Primark koop ik veel voor wat meegaat naar de kinderopvang. Dan maak ik me niet zo druk of het vies wordt of kwijt raakt.
Ik ben met mijn zwangerschap 8 kilo aangekomen. Erg weinig, ik lette vooral heel erg op of ik wel genoeg aan kwam. Was het dus ook kwijt zonder moeite te doen, want 8 kilo is ongeveer je baby, vruchtwater ed 😉 alleen het iets strakker in je vel zitten duurde 1,5/2 maanden dacht ik..
En ik lees eigenlijk alles wat je schrijft haha, alleen soms haal ik in 1 dag de afgelopen 3 artikeltjes in ofzo 🙂
Leuk om te lezen, en heb echt respect voor jou hoe je met privacy omgaat, vooral als het gaat om de minder fijne dingen zoals op medisch gebied. Alles wordt tegenwoordig maar gedeeld op social media wat ik soms zo zielig voor die kinderen vind. Onze ouders deden dat toch ook niet, oh wat ben ik daar nu blij van want ik was niet altijd even makkelijk 😉
Wat leuk om te lezen. Toch lijkt het al dat je blog al veel langer bestaat. Volgens mij volg ik je dan al vanaf het begin.
Het was weer een heerlijke blog! En leuk om je zo een beetje “te leren kennen” :).
Ik heb zelf een maagverkleining en de laatste 9 jaar alleen maar met gezond eten en gewicht bezig geweest. Ik ben 60-65kg afgevallen in totaal en ik was énorm bang dat de kilo’s na mijn zwangerschap zouden blijven. Ik ben er “maar” 14 aangekomen, maar nu inmiddels weer 20,4 kwijt (zonder dat ik daar iets bijzonders voor doe hoor). De eerste week na mn bevalling was ik er al 8 kwijt ivm borstvoeding ook.
Ik geniet altijd van je blog Michelle en een nieuwe plog is het echt even mijn 5 minuutjes lezen (me time)!
Ik vind het nog steeds zo leuk om jouw blog te lezen! Mede doordat je zo positief bent ingesteld. Ik maak er vaak ook echt eventjes tijd voor:). Kleertjes komen hier eigenlijk van dezelfde winkels/merken die jij opnoemt. Niet zo origineel dus, haha.
Leuk! Ik kwam 8 kilo aan… had een lichte vorm van zw diabetes dus heb ook wel heel erg goed op mijn voeding gelet. Ik shop graag bij hema, hm en vind Quapi een heel mooi merk!
Wat leuk deze vragen en antwoorden! Ik ben tijdens mijn eerste zwangerschap 14 kilo aangekomen (in 6 dagen alles weer kwijt) en de tweede keer 16 kilo (in 9 dagen alles weer kwijt)
Kleding voor mijn zoon koop ik vaak bij de We en bij een plaatselijke kledingwinkel hier in de buurt. Voor onze dochter ga ik alleen naar de plaatselijke winkel. Meestal merken als Name it, Jubel, tumble en vingino.
Leuk om weer te lezen.
Ik ben 7 kilo aangekomen en was binnen een paar dagen na de bevalling er 10 kwijt. Lang leve borstvoeding.
Merk dat ik ook lastig vindt om sporten buiten de deur te doen. Binnenkort maar weer thuis proberen.
Voor kleding zijn hema, h&m, zara, z8 en petit bateau favoriet!
Leuk hoe je dit doet Michelle! Complimenten ik ben een hele jonge mama ( 18 en dochterje inmiddels al 2 overigens niet gepland hoor 😉 ) dus herken de vooroordelen. Zelf kwam ik 12 kilo aan en het was er binnen een paar weken af , zonder er wat voor te doen. Favoriete merken… door de weekse kleding veel van Zara. Daarnaast vind ik lebig , B.nosy en flow like flow heel leuk!