BELOFTE MAAKT SCHULD..

Ging ze hè, afgelopen maandag, met haar grote mond. Nee nee, deze week komt er dus VIJF keer iets online. Twee plogs, twee artikelen, en één vlog. Helemaal zin in, hartstikke goed bedacht, dus dat ging hem worden. Maar toen wist ik nog niet hoe de week zou lopen, vergat ik even voor het gemak dat er gewoon weer verbouwingschaos zou zijn, gewoon werk te doen ook en een volle agenda. Toen vergat ik dat ik niet zo lekker ga op verbouwen, dat ik er een beetje onrustig van word in mijn hoofd en dat er dan niet zo heel veel ruimte overblijft voor andere dingen terwijl ik die wel zou willen doen. En dat ik dan dus ‘s ochtends als ik opsta al denk: ik moet die blog nog aftikken vandaag. Dat moet. En dat dat je dan de rest van de dag achtervolgt, en dat het gewoon niet lukt. Dat had ik vandaag.

Maar belofte maakt schuld. En beloftes kom je na. Net als je afspraken. Zo werkt het nou eenmaal. Je belooft iets: dan houd je je daaraan. Je maakt een afspraak: dan kom je die na. Zo vind ik dat het hoort, en dat streef ik ook echt na. Maar er zijn wel eens van die situaties waarin het gewoon niet lukt. Of niet gaat. Hoe graag je ook wilt, en hoe hard je het ook probeert. Ik probeer al een hele poos iedere week vier keer te uploaden. Dat lukt over het algemeen prima en bevalt goed. Ik ging van twee plogs naar één plog omdat ik merkte dat er weinig ruimte overbleef om te schrijven over andere dingen; drie geschreven stukjes dus, en één vlog. Dat schrijven over andere dingen gaat nog niet altijd zoals ik het graag zou zien, maar dat ligt voor nu gewoon echt aan een gebrek aan tijd en wordt hopelijk met de tijd wat anders. Dat schrijven op zich lukt, maar het maken van foto’s voor bij bepaalde artikelen is dan weer net een ander verhaal. Vooral nu het de afgelopen maanden vroeg donker was – ik heb dus geen lampen of andere attributen om dat gemakkelijker te maken; komt nu heel gauw verandering in – had ik geen idee wanneer ik dat moest doen. Ik werk twee dagen op kantoor, dinsdag en donderdag, en dat zijn de dagen dat de jongens bij de opa en oma’s zijn. Op maandag werk ik thuis mét de jongens, en op woensdag en vrijdag ben ik vrij, maar als hier twee van die kleine mannen rondbanjeren is het nog niet zo gemakkelijk om op je dooie akkertje uitgebreid foto’s te maken van twee autostoelen. Of van twee stofzuigers waar je al honderd jaar een vergelijkingsreview van online wil zetten.

Vandaag wilde ik dat artikel dus heel graag afmaken. Laptop voor m’n neus, mok thee erbij, en gaan met die banaan. Tenminste, dat was het credo. Want ik wilde wel, maar er kwam niks. Maar gewoon echt niks. Ik kreeg geen letter op papier, raakte met de minuut meer gefrustreerd en maakte mezelf met de seconde gekker met het feit dat ik beloofd had dat er een fatsoenlijk artikel online zou komen en het me dus niet lukte dat naar m’n zin te doen. Ik ben niet iemand die dingen gemakkelijk los kan laten. Ben ik nooit. Ik ben nogal van de principes en pas die net zo op mezelf als op een ander toe. Dat het me dan niet lukt te doen wat ik wil doen vind ik mateloos irritant. Koen kan dan zeggen: Mies klap die laptop dicht, wat niet lukt lukt niet en morgen weer een dag, maar daar raak ik vaak alleen maar nog geïrriteerder van omdat ik zo gewoon niet in elkaar steek en ik er niet zo licht over wil denken. Omdat ik nu voelde dat naar dat lege scherm blijven staren me ook niks ging brengen klapte ik hem wel dicht. In eerste instantie maar voor even, om te proberen een beetje te relaxen en wat rust in mijn hoofd terug te krijgen, maar op een gegeven moment besloot ik er toch de brui aan te geven, want hoe graag ik ook wilde, ik kreeg geen letter op papier.

Ik ben heel blij dat we aan het verbouwen zijn, maar merk ook dat het z’n wissel trekt op hoe ik me voel. Continu mensen over de vloer, het hele huis vol met spullen, overal stof en witte voetstappen, bouwafval dat nog niet is afgevoerd in de tuin, een overkapping die ooit diende als chillplek en nu opslag is voor alles wat straks weer terug het huis in moet.. Een lijst met dingen in mijn hoofd die nog moeten gebeuren – ‘haal jij dalijk even een stuk drooglooptapijt voor tegen de tegels?’ ‘Maak je even een schets van hoe die kast voor het witgoed precies moet worden?’ ‘Weet je al wanneer het glas precies geplaatst wordt?’ – en die ondanks dat het allemaal geregeld is wel blijven hangen of zo. Dat opgeteld bij het gewone leven van alledag, met de kindjes, mijn werk, de blog en het huishouden, maakt dat dat dan een beetje veel is om de rust helemáál te bewaren. Of nouja, misschien niet veel is, maar wel als veel voelt. En nee: begrijp me niet verkeerd. Ik klaag niet: dat werken en bloggen doe ik helemaal zelf, en die verbouwing heb ik zelf gewild, en nog steeds. En ik vind ook niet dat ik het zwaar heb, want dat heb ik het allerminst. Maar ik wil wel eerlijk zijn. En dus besloot ik uiteindelijk om in plaats van op mijn tandvlees en met heel veel pijn en moeite toch een degelijk artikel online te krijgen, gewoon eerlijk met jullie te zijn over waarom me dat vandaag niet is gelukt. Waarom er vast wel eens vaker dagen zullen zijn dat het me niet lukt. Altijd maar alles willen is een onbevredigend streven. Dat lukt namelijk zelden, en in plaats van dat je dan blij bent met de dingen die wél gebeuren blijft de nare nasmaak hangen van hetgeen ‘m net niet werd. Tenminste: die vlieger gaat hier op. En dat is wel niet zo gruwelijk zonde.

Ik wil heel graag bloggen, en ik wil echt heel graag mijn beloftes aan jullie nakomen. Omdat dat hoort en omdat jullie dat verdienen. Zonder jullie zou ik überhaupt niet in de positie zijn dit te doen zoals ik het doe. Maar ik ben ook maar een mens en ook eentje die af en toe gewoon haar ballen bij elkaar moet rapen en moet toegeven dat iets niet gelukt is. Dus bij deze. Het lukte me vandaag niet. Ik schrijf zo graag, maar liever een dag géén artikel, dan eentje waar ik niet achter sta. Ik ga genieten van een redelijk klusvrije vrijdag en lekker met de jongens de deur uit. Ik heb een heerlijk weekend voor de boeg met heel veel leuke dingen en op zondag de meet & greet bij Vive Boutique waar ik me heel erg op verheug. En dan ben ik er maandag weer met een nieuwe weekendplog. Nieuwe ronde nieuwe kansen!

Ik wens jullie een heel mooi weekend toe. Bedankt voor het lezen!