MOMENTEN IN 2020

2020. Behalve dat ik het in cijfers een mooi jaar vind wordt het er voor ons ook een met een aantal momenten waarvan we nu al weten dat ze komen. Grote dingen en kleine dingen, dingen om te vieren, dingen die ik leuk vind, dubbel vind of waar ik me heel erg op verheug. Dingen die nu al in de agenda staan met een dikke cirkel eromheen. Ik dacht; laten we alvast samen door die momenten heen lopen.

Het is vandaag 23 januari, en dat betekent dat het over een maand carnaval is. Als je me 8 jaar geleden had gezegd dat ik de carnaval ooit met een grote dikke rode cirkel er omheen in mijn agenda zou hebben had ik je naar alle waarschijnlijkheid gevraagd of het wel allemaal lekker zat in de bovenkamer, want echt; wat wás het niet mijn ding. Maar toen vierde ik toch een keer een paar dagen voor ‘n goeie carnaval, ging ik een dag naar Den Bosch met vriendinnen, en was daar Koen met al zijn grootse carnavalliefde. De verkering was aan, en het carnavalsvlammetje bij mij ook wel een beetje aangewakkerd. Dat idee van dat carnaval een feest is voor mensen die zich belachelijk verkleden en zich daarmee dan ook gaan gedragen als idioten bleek echt een beetje onterecht. Uiteraard zijn er mensen voor wie dat wel geldt, maar uitzonderingen op de regel heb je altijd en overal. Over het algemeen zou ik het zo echt niet omschrijven. En dus verheug ik me er dit jaar écht heel erg op. Ook omdat we dit jaar alles ruim van tevoren al geregeld hebben. Niet alles last-minute voelt in deze best heel lekker. We zijn zondag en maandag in Den Bosch, blijven lekker daar tukken, voor de jongens hebben we het top geregeld – ze gaat voor het eerst twee nachtjes logeren, vind ik dan wel weer spannend – en we hoeven dus niet op en neer. En we hebben sowieso heel goed gezelschap én Lot en Flip zijn dit jaar niet op wintersport met carnaval dus we kunnen samen. Maakt het voor mij wel extra leuk.

Dan een HEEL grote, want in april mag Morris gaan wennen op de basisschool. De basisschool. In april wennen, en vanaf 5 mei, als hij vier jaar is, volle bak naar school. Dat mijn kind vier jaar wordt vind ik een mijlpaal waar je u tegen zegt, en dat er dan een ander leven begint al helemaal. Echt jongens, wat vind ik dit een ding. Het is zó gek dat ik in het moederschap soms zo anders ben dan ik zelf vooraf had gedacht. Ik had mezelf veel emotioneler verwacht dan ik ben, maar toch ook gedacht dat ik dat loslaten echt wel gemakkelijker zou vinden dat nu het geval is. Ik vond dit met de peuterspeelzaal al, maar met school valt het me al helemaal niet mee. Ik denk dat het een combinatie van factoren is. Het feit dat Morris ons eerste kind is en hij nu dus gewoon naar school gaat, dat er een compleet nieuwe fase aanbreekt, dat ik hem meer los moet gaan laten, dat we veel minder samen zullen zijn dan de afgelopen vier jaar, en dat hij is zoals hij is en ik hem het liefst zou helpen en zijn hand vast zou houden om hem te zeggen dat het oké is allemaal. Maar dat kan niet. En dat vind ik lastig. Hij wordt nu al verdrietig als we het woord laten vallen, maar dat komt puur doordat hij zo gesteld is op zijn juf nu.  Ik weet dat het goed gaat komen straks, daar twijfel ik niet aan. Hij gaat met veel plezier naar de peuterspeelzaal en ik ga ervan uit dat dat op de basisschool niet anders zal zijn.  Gewoon even schakelen. Voor ons allebei. 

Mei is sowieso een mooie maand, want voordat Morris vier wordt zijn wij op 1 mei eerst vijf jaar getrouwd. Is het zomaar alweer vijf jaar geleden dat we elkaar het ja-woord gaven. Sowieso zijn we inmiddels al lang en breed meer tijd getrouwd, dan niet-getrouwd. 60 maanden. Ik ben er eigenlijk vooral trots op dat het is zoals het is. Destijds waren er ook mensen die dachten dat we, omdat we zo jong trouwden, sowieso na twee jaar wel weer klaar zouden zijn, maar dat zijn we dus niet. integendeel zelfs. Ik vind het oprecht alleen maar leuker worden met de tijd. 2018 was niet echt ons beste jaar, daar ben ik ook altijd open en eerlijk over geweest want echt, iedereen die denkt dat een huwelijk alleen maar makkelijk is als je kleine kinderen hebt en een huishouden en werk en alles daaromheen: ehhhh nee. Tenminste; dat vind ik niet. Maar dat hoeft ook niet, want als je er dan samen uit komt weet je wel precies wat je aan elkaar hebt als de omstandigheden verre van ideaal zijn en kan het daarna alleen maar weer beter worden. En dat werd het ook, want 2019 was het leukste ever samen, en dat gaan we dit jaar gewoon doortrekken zo. Met vijf jaar getrouwd op de teller. Oh en ik zal niet blijven hangen in mijn relatieduurtoestanden, maar dat we in juni van 2020 ook precies 100 maanden verkering hebben vind ik ook leuk. En ja ik tel nog steeds de verkering- en de getrouwdjaren. Dat doen papa en mama na 33 jaar huwelijk en 35 jaar verkering nog steeds en ik ga dat ook blijven doen want het is gewoon dubbel reden om de liefde te vieren en dat is toch iets wat je gewoon nooit teveel kunt doen? Oké tot zover. En dan hebben we het over de bruiloft van Robin en Mees nog niet eens gehad.. Ook al zo’n mijlpaal. Daar deel ik niet zo veel over omdat zij er niet voor kiezen hun leven te delen, maar ik ben zo trots en verheug me er zó op.

Koen werd op de valreep van 2019 30, en op zich vinden we dat best wel heel erg reden voor een feestje. Nou is Koen niet de allergrootste fan van feestjes voor zichzelf en gaat die snel in het laatje ‘teveel gedoe’, maar dat gaan we deze keer niet doen.  We hebben zijn verjaardag – op eerste kerstdag – wel gevierd met familie en heerlijk gegeten, maar dat is toch net even een andere manier van je verjaardag vieren. Afijn; we hebben nu bedacht dat we één groot feest geven voor onze verjaardagen en ons vijf-jarig jubileum. Gewoon een keer een écht feestje. En dan niet thuis, want dan sta ik de ene helft van de avond in de keuken en ben ik de andere helft van de avond aan het rennen om iedereen te voorzien, dus op lekker op een leuke locatie waar ik me om al die dingen precies nul komma nul druk hoef te maken en dat allemaal geregeld wordt, en het dus ook voor ons allebei écht een feestje is. Wanneer we dit gaan doen is nog een open eindje, maar ik heb er nu al zin in. Weinig leuker dan muziek, lekker eten en drinken, en al onze vrienden en wat familie bij elkaar! Leuk vooruitzicht.

Tot slot hebben we dit jaar ook wat vakanties op het programma. Vorig jaar zijn we alleen in de zomer weggeweest omdat het met werk niet lukte, maar dat wil ik nu wel echt anders doen. In juli gaan we zoals altijd tweeënhalve week naar Mallorca, en daar verheugen we ons letterlijk allevier nu al op, maar ik wil ook héél graag na de zomer een wat verdere reis maken met de jongens. Dat is zo’n ding wat ieder jaar terug komt, zo van; dat gaan we doen, maar steeds zijn er dan ook wel weer excuusjes waarom we het niet doen. De jongens zijn te klein, ze hebben er nu nog niks aan, het is gedoe, dat soort dooddoeners, maar dat slaat eigenlijk nergens op. Of nouja, het slaat wel ergens op, maar het zou ons niet hoeven weerhouden. Dus dit jaar moet het er gewoon van komen. En dan hebben we ook nog wat kortere tripjes op de planning die nog niet helemaal vast staan maar die we naar alle waarschijnlijkheid wel gaan doen, en eventueel straks wintersport straks met Kerst als er niets tussenkomt; van het idee alleen al word ik blij.

Als je dit zo ziet zou je toch denken dat het niet anders dan een heel mooi jaar kan worden toch? Er is in ieder geval genoeg te vieren, en buiten deze grote dingen zijn er ook ‘gewoon’ de kleine dingen waar ik me op verheug. Het normale leven, de rondjes kinderboerderij met de jongens, de festivals in de zomer, de werkplannen. Het hele basisschoolgebeuren houdt me op dit moment wel echt het meeste bezig. Dat voelt voor nu als het ‘grootste’ ding, terwijl het straks misschien ook wel zo snel normaal wordt. Gewoon echt heel benieuwd hoe dat uit gaat pakken.

Hebben jullie ook van die mijlpalen, of kleine grote dingen, of in ieder geval dingen die voor jou groot voelen, net als de voorgaande dingen voor mij, in 2020?

Dankjewel voor het lezen!