ONZE KINDERWENS: HOE IS DAT NU?
Het onderwerp is op mijn site al héél vaak aan bod gekomen.. Onze kinderwens. Eerst om één kindje te krijgen, toen we zo snel mogelijk een broertje of zusje voor Morris wilden, en nu. Nu we twee gezonde zoons hebben en het leven er niet normaal anders uitziet dan drie jaar geleden. Het is iets waar ik gemakkelijk over praat, waar ik over het algemeen altijd erg eerlijk over ben, én iets waar ons veel vragen over gesteld worden. Ik heb vaak gezegd dat ik graag een groot gezin wil, maar is dat nu we die twee kleine gezonde mannen in ons leven hebben nog steeds zo, of kom ik er misschien een beetje op terug? Vandaag een update over onze kinderwens!
Met Hemelvaart drie jaar geleden besluiten Koen en ik in Parijs voor een baby te gaan. Ik heb een kinderwens die sowieso nauwelijks te verstoppen is – ja ook als je 21 bent kan dat – en Koen is degene die uiteindelijk oppert om het te gaan proberen. Na vier maanden ben ik zwanger van Morris, en zitten we op een kneiter van een roze wolk. We krijgen een zoon, we worden papa en mama: we krijgen alles waar we van droomden en nog zo veel meer. De zwangerschap van Morris verloopt hartstikke goed, en eigenlijk beslissen we dan al: we gaan geen anticonceptie in huis halen voor na de geboorte. We wachten de bevalling en de eerste weken met Morris af – want wie weet roep ik daarna wel: NEVER nooit dat ik dit nog een keer ga doen – maar als het ook maar enigszins kan hopen we op snel een tweede kindje. De bevalling is een supermooie ervaring en de eerste maanden met Morris een feestje, dus er is niets wat ons ervan weerhoudt voor een tweede kindje te gaan. Omdat ik borstvoeding geef ben ik me ervan bewust dat het niet per se snel hoeft te lukken, maar na drie maanden proberen is het raak, en ben ik voor de tweede keer in verwachting. Morris is dan zeven maanden.
Precies zo oud als Benjamin nu is, dus. Ook mijn tweede zwangerschap en bevalling verliepen hartstikke goed en vrijwel probleemloos, ik heb er opnieuw onwijs van genoten, en we troffen het ook deze keer met een onwijs gemakkelijke baby. Dat we met Benjamin nog niet één gebroken nacht hebben gehad – dit klop ik dus even HEEL HEEL hard af nu – zegt genoeg. De situatie op zich verschilt niet heel veel van de vorige keer, maar toch voelt het héél erg anders. De afgelopen dagen en weken hebben we er veel over gepraat: toen Morris zo oud was als Benjamin nu waren we al bezig met zwanger worden en wilden we ons gezin heel graag uitbreiden. En nu? Wat willen we nu? Wat zegt ons gevoel? Ons gevoel zegt nu dat dat er even niet is. In ieder geval niet op die manier. Die ene maand dat mijn cyclus net even anders was dan normaal betrapten we onszelf erop dat we allebei dachten; ‘huh, het zal toch niet?’ Terwijl we voorheen juist stonden te springen in een soortgelijke situatie. Een behoorlijke realitycheck voor iemand die altijd roept dat ze graag een groot gezin wil.
Dat grote gezin is nog steeds een droom. Ik wil nog steeds graag drie, misschien wel vier, kinderen, als het even kan met een niet al te groot leeftijdsverschil. Maar nu, op dit moment? Nu geniet ik vooral ontzettend van Morris en Benjamin en van het leven wat we de afgelopen jaren hebben opgebouwd. Door alles wat ik online voorbij zie komen ben ik me onwijs bewust van hoe ontieglijk veel geluk we – a: – hebben gehad dat we twee keer zo’n goede zwangerschap en bevalling hebben doorgemaakt, en – b: – dat we gewoon twee gezonde kinderen hebben. Dat alles goed gaat met de jongens, dat ze blij zijn, zich goed ontwikkelen en dat ons leven langzaam in een rustiger vaarwater terecht komt. Ik vind het fijn dat Benjamin richting zijn eerste verjaardag gaat en mis die minibaby fase helemaal niet. Ik vond het twee keer fantastisch hoor, begrijp me niet verkeerd, en ik had er geen seconde van willen missen, maar voor nu ben ik ook heel blij dat het even is zoals het is en verheug ik me op het moment dat Benjamin gaat lopen, zelf gaat eten en woordjes gaat zeggen. Ik voel me écht ontzettend compleet met mijn drie mannen. Ik heb geen grenzeloze drang naar een dochter – daar wordt me ontzettend vaak naar gevraagd, dus bij deze – en ik ben echt heel blij met wat ik heb. Het zou ook wel onwijs ondankbaar zijn als ik nu niet tevreden zou zijn. Ik vel absoluut geen oordeel over de wensen en situatie van een ander, maar als ik puur naar mezelf kijk: het is ook goed om af en toe gewoon even stil te staan om te genieten van alles wat er is, zonder per se onafgebroken te streven naar meer. Ik weet dat er in ons gezin en in ons hart plek is voor nog een kindje, en ik hoop ook intens dat het dat ons ooit gegund gaat zijn, maar voor nu? Voor nu is het goed zo.
We hebben de afgelopen drie jaar in een hogesnelheidstrein gezeten waar je u tegen zegt. Van huwelijk naar zwangerschap naar baby, naar zwangerschap naar verhuizing naar nog een baby. Ik ben in drie jaar tijd even lang wél als niet zwanger geweest. Drie jaar geleden studeerde ik nog, inmiddels ben ik getrouwd, heb ik een vaste baan, een eigen bedrijf en twee kinderen. Het is allemaal nogal. De komende maanden ga ik volle bak genieten van mijn steeds groter wordende zoons, van mijn man, en van ons leven zoals het nu is. We hebben de afgelopen jaren non stop op standje sprint gestaan, en ik vind het ook wel lekker om gewoon eens even een stukje te sjokken. Op zo’n tempo dat ik de tijd heb om bewust te kijken naar alles om me heen. Ik ga deze zomer genieten van een wijntje in de zon op het terras, van een vakantie waar ik weer al mijn lievelingssushi mag eten in plaats van alleen de preggo proof, van de tweede verjaardag van Morris, mijn 25e verjaardag, en de eerste verjaardag van Benjamin. Ik twijfel er niet aan dat we voor een derde kind zullen gaan. Maar wanneer? Ik weet het niet. Voor het eerst in jaren is er even geen plan de campagne, geen strakke tijdsplanning of een vast moment van ‘ja dan’, en echt: dat voelt fijn.
Hoe was dat bij jullie? Wanneer wisten jullie dat het moment daar was voor nog een kindje? Ben zo benieuwd naar jullie ervaringen.
Bedankt voor het lezen!
-
[…] 10. ONZE KINDERWENS: HOE IS DAT NU? […]
Hier wel een wens voor een tweede kindje. Eerst riep manlief 3 maar dat plan is inmiddels bijgesteld. Waneer dat gaan we zien. Ons eerste kindje word in augustus 1..
X
Wat een heerlijk open artikel! En wat een prachtig vooruitzicht eigenlijk: gewoon samen genieten van jullie prachtige gezinnetje. Je gevoel volgen is volgens mij altijd de juiste keuze.
Ik kan ook zo genieten van jouw artikelen over de kinderwens. Zelf ben ik namelijk 22 en steek ik mijn kinderwens ook niet onder stoelen of banken. Nu eerst dit jaar verhuizen naar ons eigen huis en trouwen. Daarna zien wij wel wanneer het goed voelt om voor kinderen te gaan.
Bij onze zoon was het een bewuste keus. Onder het mom van “we zien wel hoe het loopt” ik was toen 22. Het was gelijk raak en even slikken, “zo snel?” Na de geboorte hebben we privé met familie het eea voor onze kiezen gehad. Oo zo’n moment denk je niet aan de 2e. Toen we in wat rustiger vaarwater kwamen zijn we verhuist, wisselde ik van baan en begon het gesprek over een 2e kindje. Omdat ik nog geen vast contract had vonden wij dat een risico en dat bleek zo te zijn, omdat m’n -toen- werkgever een grote klant kwijt raakte en mijn contract afliep op dat moment hadden we het weer uitgesteld. Onze zoon werd toen al bijna 3. Nadat ik weer een nieuwe baan had, hadden we zoiets van “het leven is één en al onzekerheid, waarom je droom uitstellen voor een baan?”
Ook deze keer was ik direct zwanger. Tja en die werkgever? Die heeft m’n contract niet verlengd en zit ik sinds januari zonder werk. Nu nog 2 weken tot de uitgerekende datum en daarna zien we wel verder. Onze zoon is bijna 4, gaat straks naar de basisschool en heb ik 1:1 tijd met onze dochter. Ook weer een voorrecht!
Wij hebben één dochtertje van 2,5. Dat was zeker niet gepland aangezien ik 15 was en anticonceptie gebruikte. Het was even heel erg schrikken… heel je leven gaat er zo anders uit zien. Maar voor nu ben ik er heel erg blij mee en kan ik ze natuurlijk voor geen seconden missen , maar het is altijd even pittig op zo’n jonge leeftijd. Voorlopig even geen 2e kindje tot ik zelf mijn opleiding afgerond heb. Mooi hoe je alles zo open schrijft Michelle
Xx
Wij hebben een zoontje van bijna 9 maanden en ik ben nu 3 maanden zwanger van ons tweede kindje. Het was een bewuste keuze. Wij wisten al heel snel, dat als het ons gegeven is , we graag nog een tweede kindje wilde en het liefst met niet teveel leeftijdsverschil er tussen. Wij zijn allebei 30 jaar dus ik vind het ook wel fijn dat er niet nog wat jaren overheen gaan . Ons gezin is straks compleet. Ik kan nu al niet wachten totdat hij/zij er straks is!
Op onze tweede date hadden wij het al over kinderen, ik was toen 20 jaar. Uiteindelijk besloten we ervoor te gaan toen ik 24 was en het was in één keer raak. Mijn droom om voor mijn 25ste moeder te worden was gelukt! Toen onze dochter 1 jaar was wilden wij voor een tweede gaan, maar door een verkeerde uitslag bij een uitstrijkje raadde de huisarts ons aan om een half jaar te wachten, na dat half jaar en groen licht van de huisarts wilden wij het heel graag. Onze dochter is met 2 jaar en 5 maanden grote zus geworden van een broertje en het is zo leuk! We zijn er nog niet uit of wij voor een derde kindje gaan. Wij hebben genoeg liefde om te geven dus daar zal het zeker niet aan liggen! 🙂
Na 4 maanden zwanger van ons eerste kindje. Onze wens was ongeveer 2 tot 2.5 jaar tussen de eerste twee. Helaas liep het anders en kregen we vier miskramen. Een verdrietige tijd en de droom van een groot gezin leek in duigen te vallen. Gelukkig werd in 2016 onze gezonde zoon geboren. Hierdoor schelen nummer 1 en 2 ruim vier jaar. Niet bewust, maar onwijs relax achteraf. Alle tijd, aandacht, financiën naar 1 kindje. Echt zo van haar baby en peuter tijd genoten. Echt samen zorgen voor ons kindje! We wilden heel graag een derde kindje en wist uit ervaring dat dit niet vanzelfsprekend is, ook al is er nooit een oorzaak gevonden. Nog geen twee jaar later werd onze zoon, ons derde kindje, geboren. Ontzettend dankbaar en blij met ons gezin van vijf. Maar man man wat is het druk en vermoeiend. Tussen alle voedingen en slaapjes door naar school heen en weer vliegen met drie kids. Ja dan was het grote leeftijdsverschil heel relax!! Ik zou niet anders meer willen hoor maar 1 tip, lekker als de jongens beide op school zitten
Super leuk dat je hier zo open over bent! Ik vind het oprecht zó leuk om je te volgen. Dit is eigenlijk helemaal niets voor mij, ik zit niet veel op social media, maar jij komt zo positief op mij over, iedere blog of vlog maakt mij dag een stukje leuker.
Wij hebben een dochter van net 1 jaar oud. Inmiddels zijn we een paar maanden doelgericht (eh oke haha) bezig voor een tweede kindje. Bij onze dochter was het direct raak, hierdoor ben ik er nu toch meer mee bezig dan ik had verwacht en zou willen. Ik geef nog BV en heb nog geen menstruatie gehad, dus weet dat het hierdoor ook langer kan duren. Toch voel ik iedere keer een teleurstelling bij een negatieve test. Een zwangerschap is zó bijzonder. Mijn wens is ook om een groot gezin te hebben, hopelijk komt deze droom ooit uit!
Trouwens ik zou het leuk vinden om vaker vlogs van je te kunnen zien. Mocht je dat zelf ook leuk vinden om te doen, dan ga ik dus zeker kijken!
Hier na de eerste ook vrij vlot weer zwanger. Ze schelen precies 18 maanden. Nog heel erg de wens voor een derde. Maar nadat mijn broer onverwacht overleed en er een erfelijke ziekte in de familie werd ontdekt, heb ik veel twijfels waar we ‘goed aan doen’. Er is een kans dat ik het doorgeef aan mijn kinderen. En wat doet nog een zwangerschap met mij? Om het luchtig te houden; waarschijnlijk wordt het een hond.
Leuk om te lezen. Ik was ook weer zwanger toen ons zoontje 6 maanden was. De jongste is nu 12 weken ♡. We zijn zo blij en dankbaar. Ik wil ook graag een groot gezin, maar voor nu is dit even goed en gaan we genieten. De sneltrein waar je over schrijft is heel herkenbaar. Maar dan is er nu de anticonceptie….ik geef borstvoeding (hopelijk weer een tot een jaar). Heb je daar nog adviezen over? Heb jij misschien ervaring met de cerazette pil (icm borstvoeding)?
Toen onze zoon 1 jaar was wilde we heel graag voor een tweede gaan.
Nu 2 jaar en 2 maand verder helaas nog steeds geen tweede kindje.. een half jaar geleden gestart met een behandeling in het ziekenhuis.
En onder tussen genieten we intens van onze geweldige zoon en beseffen we maar al te goed dat zwanger worden iets heel bijzonders is!
Geniet van je prachtige zoons!
Super leuk en open geschreven. Ik
was vrij vroeg onverwachts zwanger met 21 jaar en na de geboorte van mijn dochter liep t allemaal op rolletjes, studeren, daarna werken en samen met de vader van Noa hadden we een prima leven.
En ja hadden, want daarna volgde een huwelijk, ons zoontje Lux werd geboren. Maar raakte ik ook mijn man kwijt. Zo voelde het voor mij, een scheiding volgde en dan zit je met een klein manneke en een dochter die naar school gaat. Een derde zit er sowieso niet in de komende jaren, ik rond net mijn pre master af, werk 36 uur en verbouwde afgelopen jaar ook nog mijn bovenwoning in Haarlem. Door alles wat er is gebeurd ben ik blij met wat ik heb.
Leuk om te lezen! Zeker omdat ik nu ook 24 ben en ook 2 kindjes heb waar een niet groot leeftijd verschil tussen zit. Anna-Loïs 2(eind mei 3) en Juliëtte 1. Ik vind het leuk om te lezen dat het bij jullie de laatste jaren ook allemaal snel is gegaan. Zo is het bij mij en mijn man ook gegaan. We zijn snel getrouwd, wilden toch al snel kinderen en wilden snel een 2de. Vaak toch wat commentaar gehad, maar dit was onze wens. Vooral die van mij en echt totaaal geen enige spijt of gedachte van misschien beter even gewacht. Daarom extra leuk om nu te lezen dat het bij meer mensen zo is! Geniet van je gezin! Wij willen ook een 3de en mij lijkt het leuke ervan als de meisjes wat ouder zijn en dan allebei ‘snappen’ dat er een baby is! Lijkt me heerlijk!
Hier mama van drie mooie mannetjes van 5,5, 2,5 en 6 maanden. Ik heb zelf ook altijd een sterke kinderwens gehad. Bij de oudste 2 ging zwanger worden niet vanzelf, maar oh zo gelukkig en dankbaar dat we 2 gezonde zoons mochten krijgen. Vorig jaar januari kwamen we er geheel onverwachts achter dat er een 3e opkomst was. Dat was eerst even schakelen. We hadden zelfs al veel babyspulletjes weg gedaan, omdat we niet dachten dat er nog een kindje bij zou komen. Al heel gauw waren we zo blij met deze zwangerschap en was dit kindje natuurlijk meer dan welkom. Ik heb ook zo intens genoten van de hele zwangerschap..juist omdat ik niet verwacht had het nog eens mee te mogen maken. Op 20 september 2017 hebben we na een hele snelle thuis bevalling onze 3e zoon mogen verwelkomen. Vanaf het eerste moment dat we hem in onze armen hadden is het alsof het zo heeft moeten zijn. We waren al heel gelukkig met onze 2 zoontjes, maar nu als gezin van 5 zijn we echt compleet. Hij is onze kers op de taart❤. Ondanks dat het soms best druk is 3 kindjes en een pittige baan geniet ik zo ontzettend van ze. Zo mooi ook om te zien hoe gek ze op elkaar zijn.
Mooi om te lezen! Wij zijn sinds kort compleet ♡
In 2013 zijn wij getrouwd, in 2015 werd Morris geboren en afgelopen december maakte Indie ons gezin compleet. Morris was toen 2 jaar en bijna 4 maanden.
Wij zijn nu 10 jaar samen (ik ben in maart 31 geworden en mijn man is 36) en al tijdens onze 1e date kwam de kinderwens op tafel. Beide wilde we geen relatie aangegaan met iemand zonder kinderwens, dus dat werd eerst gecheckt 😉 Na studie en eerst wat jaren werken, reizen en feesten waren we er klaar voor.
Ons idee was een gezin met 3 kinderen. Na Morris zijn geboorte was er dan ook geen enkele twijfel dat er nog een kindje zou komen. We wilde er graag 2,5 jaar tussen en dat is dus precies gelukt. Al tijdens de zwangerschap van Indie veranderde ons idee over een derde. Heel apart. Sinds haar geboorte voelen we ons beide compleet en hebben we ook besloten dat er geen derde kindje komt. Gelukkig denken we er hetzelfde over en beseffen we hoeveel geluk we hebben met 2 gezonde kinderen, ons koningskoppel♡
Mooi geschreven Michelle! Ik vind het erg mooi om te lezen hoe je er bewust bij stil staat dat je ontzettend gelukkig mag zijn met je twee gezonde knappe mannetjes. Ik begrijp je keuze ook goed om even geen strakke planning te volgen, gewoon heerlijk genieten.
Zelf heb ik altijd de ‘wens’ gehad voor twee kindjes. Afgelopen jaar is met net geen 25 weken ons eerste kindje geboren, waardoor ik nu nog niet aan een volgende zwangerschap durf te denken. Ik vind het ontzettend spannend hoe onze dochter zich gaat ontwikkelen, dus een twee kindje is momenteel even geen wens meer!
Mooi geschreven, lekker op eigen tempo!
Hier op mijn 18de bewust zwanger geraakt, nu 20 en een gezonde mooie dochter van 9 maanden, mijn man en ik hebben altijd geroepen 1 en dan klaar, daar zijn we inmiddels van bij gedraaid, we zouden graag als het ons gegund is nog 1 kindje willen, maar wanneer dat kijken we nog even aan.. voor nu geniet ik van de ontwikkelingen van mijn kleine meisje en alle avonduren die ik samen met haar en mijn gezin meemaak!
Xx
Wat een heerlijke post ! Onze zoon wordt in augustus 1 jaar. Bij dat ik altijd zei dat ik geen kinderen wou, was er op het moment dat ik die kinderwens wel kreeg, meteen het gevoel van ik wil 2kindjes. De oorspronkelijke planning was op na zijn eerste verjaardag mijn spiraal weer te laten verwijderen. Helaas hebben we er ons al bij moeten neerleggen dat het later zal zijn. Veel mensen vragen het ook “en wil je nog een tweede ?” En ze waren vooral geschokt dat ik al vrij snel “ja “ zei (ik heb namelijk een horror scenario voor gehad voor/tijdens/na de bevalling ) Dus mensen verschieten ervan. Maar ik wil zooooo graag een tweede kindje . Ik heb me erbij neergelegd dat het leven soms anders loopt , en dat zal dan maar zo zijn. Ik probeer nu vooral in het “Nu” te leven , volop te genieten van mijn zoon en echtgenoot, en vooral heel dankbaar dat ik er nog ben om dit allemaal te mogen beleven. Ik heb er ooit aan gedacht om ons /mijn verhaal in een soort van “blog” te gieten… dit om alles misschien een plaatsje te geven … Maar dan denk ik”ik ga mensen niet lastig vallen met mijn gezeur , ik mag al heel blij zijn dat we er nog zijn”. Maar ik geniet onwijs hard van jouw verhalen !
Wat een fijne blog weer!
Mijn vriend en ik zijn beide 22 en wonen sinds twee jaar samen. Ik heb een hele grote kinderwens, waar ik ook heel open over ben. Helaas is vriendlief wat minder enthousiast. Hij wil dolgraag kinderen, maar nu niet. En dat respecteer ik volledig. Het is alleen niet altijd even makkelijk haha
Wat een heerlijk open artikel en zo herkenbaar. Wij hebben een zoon van 10 maanden. Hij heeft veel zorg nodig (gelukkig tijdelijk tot ongeveer zijn vierde jaar) en dat bracht ons aan het twijfelen om voor een tweede te gaan. Zouden we die wel net zoveel aandacht en liefde kunnen geven. We wilden altijd de kids kort op elkaar krijgen als het ons gegeven was en we hebben dus alle twijfels opzij gezet. 1 januari ben ik gestopt met de pil en vandaag precies 8 weken zwanger. Wat een geluk. Ik schrijf deze reactie nog even anoniem omdat het nog niet openbaar gemaakt is hihi. Ps, iets anders, als ik via Facebook doorklik naar je site krijg ik niet altijd het hele artikel te zien, er ontstaan dan grote witte vlakken, kan aan mijn telefoon liggen maar heb t nu al meerdere malen gehad.
Leuk om te lezen Michelle, het is inderdaad een voorrecht dat het allemaal zo soepeltjes verloopt bij jullie. Hopelijk geldt dat voor de toekomst ook!
Mijn verhaal: toen ik 22 was, was ik samen met mijn toenmalige vriend. Hij had het jaar daarvoor leukemie gehad en was onvruchtbaar verklaard. Dat kwam mij goed uit want ik wilde nooit moeder worden. In december 2007 gingen we naar de oncoloog, waar hij nog om de paar maanden controle had, of hij nog een vruchtbaarheidstest mocht om zeker te weten dat het niet kon. Zij vertelde ons dat het allemaal veel te kort geleden was en dat hij echt niet meer vruchtbaar kon zijn, maar als we het persee wilden dan mocht dat in augustus het jaar daarop. Ik had last van de bijwerkingen van de pil en we besloten samen dat die pil dus helemaal niet meer nodig was. In maart 2008 hadden we toch een positieve test in handen en in november dat jaar was Cahya daar. De arts (en ik zelf uiteraard) was in shock, Niels was nog aan de medicijnen en er waren helemaal geen onderzoeken naar gedaan of dat invloed zou kunnen hebben op een ongeboren kindje. Gelukkig bleek hij kerngezond te zijn. Toen Cahya 15 maanden was overleed Niels aan de gevolgen van leukemie. 6 jaar ben zijn Cahya en ik samen geweest tot daar m’n huidige vriend verscheen.. en een jaar later was ook Sam een verrassing. Ik heb dus nooit iets kunnen “plannen”
Ik volg je site denk ik al bijna 2 jaar en je schrijft altijd leuk, maar dit artikel vind ik extra mooi verwoord.
Ik ben 23, ga in september trouwen met de allerleukste meneer. We hebben beide een grote kinderwens en het liefste willen we een groot gezin. We hebben ons leven op orde en hopelijk is het ons gegund om snel met ons gezinnetje te kunnen starten. In de tussentijd.. geniet ik lekker mee van jouw verhaal!
Zo leuk om jou verhalen te lezen.
Ik ben zelf net 21, wij heb en een zoontje van bijna 10 weken. Ik beviel nog op mijn 20e! (De dag na de bevalling van ons zoontje werd ik 21, het was dus dubbel feest!).
We hebben bewust gekozen voor kindjes. Mijn man is bijna 30, we gaan bijna 5 jaar samen met elkaar en wij zijn ook getrouwd. We hebben alle bij een vaste baan en zijn net ook nog verhuisd..
Wij willen alle bij ook graag nog een 2e kindje. Ik heb een hartvormige baarmoeder en het duurde ook heel lang voordat ik zwanger was van Luca. Het liefst zou ik ook nog een 2e willen waarbij de leeftijd niet zo groot is, maar dat is nu afwachten met een hartvormige baarmoeder! (Het kan dan heel lang duren voordat je zwanger word)
We hebben zo onwijs genoten van de zwangerschap dat wij het zo weer over doen. Wij zijn zelfs 5 dagen over gegaan en dat gebeurt ook niet snel met zo’n baarmoeder..
Maar voor nu genieten we eerst van ons prachtig zoontje!!
Ik moest meteen aan deze blog denken, toen ik het verdrietige nieuws van vandaag las. Je schreef dit dus terwijl je gewoon zwanger was, wat een gek idee.
Ik wens jullie veel sterkte om dit een plekje te geven!
Liefs en een dikke knuffel
Ja dat klopt. Toen ik deze schreef wisten we nog niet dat het al gelukt was – dit artikel stond al even op de planning – maar ik kreeg zo veel vragen over wanneer we voor een derde baby zouden gaan dat we besloten deze toch online te zetten. We gingen ervanuit dat het wel weer een paar maanden zou duren, net als bij de jongens. Overigens ook omdat we het graag wat langer voor onszelf hadden willen houden als het wel goed was gegaan.. Het liep alleen een beetje anders.