‘WORD JIJ EEN THUISBLIJFMAMA OF CARRIÈRETIJGER?’
Gisteren las ik een heel interessant artikel op Little WonderWorld, de blog van Manon en Bibian, over thuisblijfmoeder zijn. Waar er door sommigen nogal gemakkelijk wordt gedacht over dit ‘beroep’, lijkt het mij juist een hele pittige uitdaging. Mijn moeder is héél lang thuisblijfmoeder geweest, en ik vind het nog steeds heel waardevol dat zij er altijd voor ons was. Het leek me leuk jullie te vertellen hoe wij de dingen zelf geregeld hebben voor als Frummel er straks eenmaal is, vooral omdat wij de vraag met enige regelmaat krijgen.
Laat ik beginnen met voorop te stellen dat ik dit, alwéér ja – we gaan goed, een súperpersoonlijk onderwerp vind. Ik heb er dan ook geen mening over in de zin van dat ik het één goed vind, en het ander slecht. Ik kan alleen vertellen hoe Koen en ik er op dit moment samen instaan en wat ons gevoel bij dit onderwerp is!
Ik ben zelf opgegroeid met een moeder die er altijd was. Mijn moeder had een hartstikke prima baan, maar werd er niet gelukkig van ons iedere keer naar de oppas te moeten brengen en zo veel van ons te missen, en ging op een gegeven moment alleen maar verdrietig naar haar werk. Ze besloot haar functie op te zeggen en fulltime voor Robin en mij te gaan zorgen. Waar andere kindjes tussen de middag hun boterhammetje op school of bij de oppas opaten, wandelden Robin en ik samen naar huis, waar mama op ons zat te wachten om al onze spannende verhalen aan te horen. Aan het eind van de dag was het precies zo; mama zat letterlijk klaar met ranja en thee, en wij vertelden wat we ‘s middags weer uitgespookt hadden. Negen van de tien keer kwamen er vriendjes en vriendinnetjes mee om te spelen; (zelf gingen wij niet zo graag ergens naar toe) iedereen was welkom en alles kon en mocht, mama was tenslotte toch thuis.
Inmiddels zijn we jaren verder en wandelen Robin en ik allang niet meer tussen de middag samen naar huis om een boterham met mama te eten, maar zijn er nog steeds heel veel momenten waarop ik dankbaar ben dat ze er vroeger altijd voor ons was. We konden altijd meteen ons verhaal kwijt en mam was overal van op de hoogte. Ze kon ‘s avonds bij wijze van spreken precies tegen papa vertellen hoeveel bonken we verloren waren met knikkeren, en ondanks dat dat natuurlijk hartstikke banaal is, waren we allemaal blij dat mama zulk soort dingen gewoon wist. Koen en ik hebben er zelf dus best even over na moeten denken hoe we dit zelf in willen gaan richten als Frummel er straks eenmaal is en geen Frummel meer heet maar zijn eigen échte naam draagt. Ik ben natuurlijk nog steeds ‘maar’ 22, afgelopen zomer afgestudeerd en praktisch gezien pas net aan het werk. Wat is dan ‘de juiste’ beslissing? We waren het er gelukkig heel snel over eens dat we in ieder geval niet allebei full-time zouden blijven werken. We hebben er niet voor gekozen te proberen een kind te krijgen om het vervolgens 5 dagen in de week naar de opvang of oppas te brengen. Daar waren, en zijn, we allebei heel stellig in. Ieder maakt natuurlijk zijn eigen keuzes en die heeft een ander gewoon te respecteren, maar dat is in ieder geval niet de onze.
Eigenlijk heeft deze ‘kwestie’ zichzelf opgelost. Vanaf begin november heb ik namelijk een nieuwe – parttime – baan, en daar heb ik het ontzettend mee getroffen. Op dit moment werk ik vanwege mijn zwangerschap 24 uur verspreid over vier dagen, en dat bevalt super. Het is zo fijn om niet iedere dag uitgeblust thuis te komen en dan nog te moeten beginnen aan het eten, het huishouden en de was. Ik werk nu één dag vanuit huis, en drie dagen op kantoor. We hebben samen besloten dat Koen straks als Frummel er is gewoon fulltime blijft werken. Ik zal er, net zoals mama vroeger, zo veel mogelijk zijn voor onze kinderen. Ondanks dat het me geweldig lijkt thuisblijfmoeder te zijn, blijf ik voorlopig lekker mijn uurtjes werken. Ik geniet heel erg van mijn werk, vind het fijn om bezig te zijn en heb het getroffen met hoe flexibel mijn baan is. Ik vind het ook heel erg fijn om er eventjes uit- en onder de mensen te zijn.
Als Frummeltje er straks eenmaal is zal ik waarschijnlijk in het begin twee dagen of tweeënhalve dag op kantoor werken, en de rest thuis. Mijn moeder gaat één vaste dag in de week op de kleine passen. Dan ik even lekker doorbikkelen op kantoor en mooi mijn uurtjes maken, en kan mam leuke dingen doen met Frummel. Voor ons allemaal een hele fijne oplossing! De andere (of anderhalve) dag zal Frummel gewoon mee gaan naar mijn werk. Door omstandigheden kan ik mijn werk prima doen terwijl er ondertussen heel goed voor Frummel gezorgd wordt; beter kan het op dit moment voor ons gewoon niet! Dan blijven er dus ook nog ongeveer drie dagen over waarop ik gewoon thuis ben en werk als Frummel slaapt, of als Koen of iemand anders (hij heeft hele enthousiaste ooms en tantes) even op hem let. Wij zijn er allebei heel erg blij mee dat we het op deze manier hebben kunnen regelen, en dat één van ons er (bijna) altijd voor de kleine zal zijn. Zoals ik al zei; ook dit is een heel persoonlijk onderwerp. Ik zie in mijn omgeving vrouwen die gillend gek worden als ze een paar dagen alleen maar bij de kinderen zijn en die het echt nodig hebben om hun eigen ding te blijven doen, en ik zie vrouwen die doodongelukkig worden van hun werk en het liefst al hun tijd met hun kleintjes doorbrengen. Ik vind dat iedereen vooral moet doen waar alle betrokkenen het gelukkigst van worden. Laten we elkaar als vrouwen in ieder geval in de waarde laten, welke rol we ook gekozen hebben, en elkaars keuze respecteren in plaats van met een belerend vingertje te gaan lopen wijzen. Ik slinger hem er maar gewoon weer in: leven en laten leven! Voorlopig denk ik dat dit voor ons de fijnste manier gaat zijn, maar who knows hoe het straks is als onze kleine man er echt is! De tijd zal het leren.
Hoe doen jullie dit, of gaan jullie dit doen? Ben jij een thuisblijfmama, een carrièretijger of juist iets er tussenin? Ik ben benieuwd!
Dankjewel voor het lezen! X
Ik had helaas de pech dat gelijk na mn verlof mn contract niet werd verlengd, nu ben ik “verplicht” thuismama. Ik geniet er meer van als ik had verwacht, maar als ik.over een tijdje weer zal moeten gaan werken vind ik dit ook niet erg. Maar voor nu nog even genieten
Lijkt me best even pittig om zulk nieuws te krijgen als je er niet op had gerekend! Wel fijn dat het je uiteindelijk is meegevallen en dat je er ook van geniet thuismama te zijn.
Ik blijf werkende moeder. Mijn vriend zal 5 dagen blijven werken en ikzelf ga terug naar 4 dagen. Opvang zal voor 2 dagen door schoonmoe worden gedaan en 2 dagen bij een gastouder.
Opvang door schoonmoe zal bij ons thuis zijn. Vriend werkt vanuit huis, dus zal veel de kleine kunnen zien. Ikzelf ben ook flexibel qua werkplek. Wie weet ben ik straks ook 1 dag in de week thuis aan het werk.
Ik heb er bewust voor gekozen om niet thuisblijfmoeder te zijn. Mijn eigen moeder is dit wel altijd geweest en dit was super fijn. Zij hadden destijds ook de luxe dat dit, ivm bedrijf van mijn vader, financieel goed mogelijk was.
Los van de financien denk ik dat ik niet gelukkig wordt als thuisblijfmoeder.
Dit blijft een eeuwige strijd tussen de twee ‘kampen’. Thuisblijfmoeders die werkende moeders ‘veroordelen’ en vice versa. Mijn motto is echter: leven en laten leven. Ieder z’n eigen keuze. Thuisblijfmoeders heb ik ontzettend veel respect voor, net als voor werkende moeders. Iedereen doet het met de beste bedoelingen.
Precies wat jij zegt Marja; die eeuwige strijd vind ik zo zonde en nergens voor nodig! Gewoon lekker elkaars keuzes respecteren. Het klinkt trouwens alsof jullie het hartstikke prima geregeld hebben voor straks:)!
Mee naar je werk?! Dat is fijn. Ik werk vier dagen en mijn man iets meer, maar ook de zaterdag. We zijn dus doordeweeks ieder één dag bij de kleine, hebben twee dagen kinderopvang en één dag een oppas-oma. Ik vind het prettig zo. Hoewel ik het wel lange dagen vind als ik moet werken. Als ik thuis kom is de kleine nog maar een uur of twee, drie wakker voor ze gaat slapen.
Haha ja echt! Het is niet het meest voor de hand liggende, maar in ons geval kan het en ik vind dat wel héél erg fijn. Vooral omdat Frummel niet continu bij mij op kantoor is straks, maar ik wel binnen een minuut bij hem kan zijn indien nodig. Klinkt alsof je het hartstikke goed geregeld hebt; als je het prettig vind is het toch altijd goed? Kan me wel heel goed voorstellen dat je de dagen lang vind hoor, dat hoor ik heel vaak van werkende mama’s.
Super fijn dat je de mogelijkheid hebt om je kindje mee te nemen naar je werk, dat is denk ik vrij uitzonderlijk! Ik ben voor nu thuisblijfmama, waar ik echt blij om ben aangezien ik echt alles van mijn dochtertje heb meegekregen en ik dit persoonlijk in het eerste jaar heel erg belangrijk vindt, maar ik ga in de toekomst wel weer studeren en daarna eventueel werken. Of dit fulltime of parttime gaat zijn, daar durf ik nog niets over te zeggen (je weet nooit wat de toekomst je brengt, misschien gaat ons gezin nog wel uitbreiden), maar ik heb wel heel veel respect voor moeders die én werken én een gezin draaiende weten te houden.
Dat lijkt me dus ook echt wel heel erg fijn; dat je gewoon alles van jullie dochtertje hebt meegekregen en geen belangrijke momentjes hebt gemist. Je hebt gelijk; je weet nooit wat de toekomst brengt! Maar gewoon lekker genieten van de situatie zolang hij is zoals hij is:). Morgen is pas morgen, zeg ik altijd maar.
Ik ben al een paar jaar thuis,en zal na de bevalling ook nog een hele tijd thuis blijven, maar er zal toch een moment komen dit jaar of het jaar erna dat ik toch een parttime baantje moet gaan zoeken, vooral omdat het financieel nodig is, niet omdat ik graag wil.
Vind jij het fijn om thuismama te zijn? Lijkt mij wel heel prettig dat je na de bevalling nog een poos thuis kunt blijven.. Hoop dat je in ieder geval iets vind waar je blij van wordt, als het straks eenmaal nodig is!
Mijn mama werd doodongelukkig van thuis blijven en dat zou ik zelf ook zijn. Ik hou zielsveel van mijn zoontje, maar zo huismoeder spelen is niets voor mij. Ik ben dus gewoon fulltime blijven werken en zal dat ook na kind twee doen. Het helpt uiteraard dat mijn zoon gewoon heel graag naar de opvang of naar de schoonouders gaat. De dag dat dit niet meer zo zou blijken te zijn, moeten we misschien andere keuzes maken.
Ik werk sinds ik moeder ben 4 dagen per week ipv 5. Zelf vind ik het nog best veel maar minder gaat niet lukken op mijn werk mijn zoontje zat dan 3 dagen per week bij mijn ouders en mijn man had elke maandag vrij. Mocht er ooit een 2e komen dan zou ik graag 3 dagen willen werken. Dat lijkt mij wel een mooi verdeling tussen het mama zijn en mijn carrière behouden.
alsjeblieft zeg… Frummeltje?! Serieus?