4 JAAR BIJZONDERKLEINWONDER
Vier jaar geleden. Oktober 2015. Ik weet inmiddels even dat ik zwanger ben. Voor het eerst zwanger ben. Net 22 geworden, een paar maanden getrouwd, pas afgestudeerd, en na een paar pogingen ‘proberen’ in verwachting. Een half leven in paar maanden gepropt, zo lijkt het. En ik besluit: ik wil bloggen. In de jaren daarvoor heb ik het ook al ontelbare keren overwogen, omdat ik trouw zowat alle beautybloggers volgde die ons land destijds rijk was, maar ik zag er telkens de toegevoegde waarde niet van in. Er waren er al zo veel, hoezo moest ik dan ook zo nodig? En ging het me om beauty? Of wilde ik gewoon graag schrijven? Het bleek dat laatste. Blogs over het moederschap waren er óók al heel veel, maar ik besloot het vooral een mooi naslagwerk voor mezelf te vinden. Mezelf met niets of niemand te willen vergelijken en het vooral te zien als een leuke manier om van me af te schrijven en mijn zwangerschap voor mezelf te documenteren. Zonder doelen of verwachtingen. Gewoon, een stukje internet van en voor mij. Little did I know..
Ik weet nog dat Koen en ik het bizar vonden toen er na een hele poos met precies 0 lezers 10 bezoekers op een dag waren. Vrij snel werden dat er honderd, en die honderd werden er duizend. Duizend mensen. Van de zotte veel vond ik toen, maar ik vond het eigenlijk vooral een compliment dat er dus zo veel mensen waren die die stukjes van mij boeiend genoeg vonden om terug te blijven komen om ze te lezen. Daar zat verder geen idee achter, of een strategie. Nul. Ik had tijd en ik schreef. Ik wilde gewoon graag delen. Ik had nooit de intentie er mijn beroep van maken, ik had niet als doel er geld mee te verdienen, maar wilde mijn verhaal kwijt. En mijn boodschap die vanaf het begin tot nu precies hetzelfde is gebleven. Omdat ik zo jong was toen ik moeder werd waren er zoveel vooroordelen. Je zou standaard óf oliedom zijn, of niet opgeleid, of toch in ieder geval behoorlijk tokkie zijn om op je 22e een kind te krijgen. Zo onaardig. En ik wist: ik ben niet oliedom, heb keurig gestudeerd en ik zou mezelf en mijn afkomst ook niet per se als tokkie definiëren. Waarom moet er zo’n label ik. Ik maakte alleen mijn eigen keuzes. En dat is ook wat al die tijd voorop heeft gestaan. Wat ik altijd probeer uit te dragen. Probeer zo min mogelijk te oordelen over iemand die je niet écht kent, maak vooral keuzes waar jij achterstaat. Volg je hart, want je bent verantwoordelijk voor je eigen geluk. Of je nou de wereld rond wil trekken met een rugzak om, forever wilt blijven studeren of helemaal geen opleiding wilt doen, überhaupt geen kinderen wilt, of wel, vroeg of laat: leef en laat leven. Ik hoop dat het me gelukt is dat de afgelopen vier jaar in ieder geval door te laten sijpelen.
Vier jaar verder, zijn we deze week dus inmiddels. Die 1000 bezoekers van jaren geleden zijn er inmiddels véél meer, en naast de blog kwam er op een gegeven moment ook Instagram bij. Ik ben nooit echt héél hard gegroeid. Er zijn bloggers die binnen een half jaar 50k volgers hebben, maar dat was bij mij nooit aan de orde. Het is heel geleidelijk gegaan, en daar ben ik eigenlijk wel blij mee. Ik heb me eigenlijk maar zelden afgevraagd waarom anderen wel, en ik niet. Natuurlijk vroeg ik je me we eens af ‘hoe dan?’, maar ik heb het altijd op mijn eigen manier gedaan en ben trouw aan mezelf gebleven; ik geloof dat dat puntje bij paaltje het belangrijkste is. Naarmate het aantal volgers en bezoekers toenam kwamen ook de samenwerkingsverzoeken. Ik weet de eerste keer dat er zo’n mailtje binnenkwam nog zo goed. Hoe vereerd ik me voelde en hoe ongelofelijk ik het vond. Dat ik inmiddels vaak heb mogen werken met partners als Coolblue en Plein.nl, ambassadeur ben voor Kapten & Son en grote campagnes mag doen voor Van Donzel en ViaVai. Dat vind ik nog altijd net zo’n eer als in het begin.
Al die jaren later is dit nog steeds niet mijn baan. Tenminste: zo voelt het niet. Feitelijk is het dat wel – je steekt er veel tijd in, je moet afspraken nakomen en je verdient er geld mee – maar ik doe het nog steeds puur en alleen omdat ik dat leuk vind. Als ik morgen nul campagnes meer zou mogen doen, zou ik nog steeds blijven delen. En dat kan ik met volle overtuiging en droge ogen zeggen, omdat het jaren zo geweest is. Om in die positie te blijven heb ik mijn ‘normale’ – zonder iemand tekort te willen doen want bloggen en Instagrammen is voor veel mensen ook gewoon een baan, en hartstikke normaal, maar: ik bedoel dat wat ik hiervoor ook al deed – baan ook altijd gehouden. En nog. En gaat daar ook geen verandering in komen. Bloggen en Instagrammen is linksom of rechtsom toch best een onemanshow, en daarbij gaat het ook allemaal over mij en over ons leven. Ik vind het heel ontnuchterend om twee dagen in de week gewoon naar kantoor te gaan en met collega’s te zijn en het over andere dingen te hebben dan het hele online gebeuren. De combi maakt mij op het moment echt heel blij.
Het leek me een mooi moment om terug te blikken op vier jaar Bijzonderkleinwonder. Van 10 unieke bezoekers naar 40.000 unieke bezoekers. Er kwamen de afgelopen jaren 770 berichten online, en mijn pagina’s werden ruim 8 miljoen keer bekeken door in totaal bijna 500.000 unieke bezoekers. Een half miljoen(!). Vooral dat laatste vind ik bizar. Maar echt. Dat zijn zó veel mensen. Sommigen artikelen gingen als een malle; anderen werden nauwelijks gelezen. De acht best gelezen artikelen van de afgelopen jaren zijn:
MIJN TWEEDE BEVALLINGSVERHAAL & FOTO’S
Het bevallingsverhaal van de geboorte van Benjamin, mét foto’s die de geboortefotograaf maakte. Ik snap helemaal dat deze het allermeest gelezen is: het is ook mijn favoriete artikel op de site en ik heb het al heel vaak teruggelezen. Het is de allermooiste ervaring van mijn leven geweest en ik ben nog steeds heel blij dat daar foto’s van zijn ook.
In het kader van lekker contrast: het artikel wat ik schreef vlak na mijn eerste miskraam. Ik koos er heel bewust voor ook dit te delen. Het voelde hypocriet om er niks over te zeggen, nadat ik wel twee gezonde zwangerschappen beschreven had. Ben ik achteraf ook blij mee. Niet per se voor mezelf, maar wel om alle berichten die ik kreeg van vrouwen die hetzelfde doormaakten en er wat aan hadden.
Na krap aan een jaar in ons nieuwbouwhuis besluiten we te verhuizen. Voor iedereen – inclusief onszelf toen we dat eerste huis kochten – een redelijk onverwachte aangelegenheid. In dit artikel vertel ik waarom we ervoor gekozen hebben zo snel ons huis, waar we het héél fijn hadden, te verkopen.
In dit artikel beschrijf ik hoe ik in 2014 en 2015 ruim 10 kilo afval, en wat ik doe om op gewicht te blijven. Dit artikel dateert uit 2018, dus inmiddels ziet de routine er een beetje anders uit, maar hoe ik die 10 kilo af ben gevallen blijkt een interessant ding te zijn.
SNEAK PEEK VAN ONS NIEUWE HUIS
Eentje voor iedereen die benieuwd is naar ons nieuwe huis: de eerste foto’s die ik ervan deel, net na onze verhuizing, worden massaal bekeken! Ik doe nooit hometours of iets wat daarop lijkt in video vorm, en daarbij is er toch al genoeg zichtbaar in de plogs en op Instagram, maar ik vind het heel leuk om in dit artikel stukjes van ons nieuwe thuis te laten zien.
Een persoonlijk stuk waarin ik deel dat het helaas niet bij één miskraam is gebleven, en wat vragen als ‘ben je nou alweer zwanger?’ met iemand kunnen doen als je midden in zo’n proces zit.
Ook heel vaak gelezen: het verhaal van mijn eerste bevalling. Eentje uit het boekje, waar ik nog steeds heel dankbaar voor ben. Zorgde voor zo’n fijne start in het moederschap en maakte ook dat ik vooral uitkeek naar mijn tweede bevalling en me daar geen zorgen over maakte. Nog steeds heel blij dat dat zo heeft mogen lopen.
Ieder huisje heeft z’n kruisje. Dat is hier niet anders. In dit stuk lees je over de dingen die bij ons zorgen voor ergernis. Dit artikel is inmiddels een jaar oud, dus Inmiddels is er weer het één en ander veranderd, maar wel heel leuk – en grappig – vooral om terug te lezen waar we ons af en toe druk om maken.
De best gelezen persoonlijke artikelen dus, maar dan hebben we de plogs buiten beschouwing gelaten. Want de fotodagboeken van ons weekend die iedere week online komen stonden ook heel hoog in het rijtje. Dat online kijkje in ons leven wordt nog steeds gewaardeerd. Vind ik heel leuk!
Ik ben Koen heel dankbaar voor zijn steun. Voor dat hij ieder artikel leest, altijd achter me staat en het zo leuk vind wat ik doe. Dat hij me helpt met foto’s – zij het soms een tikkie ongeduldig – en me bij ieder nieuw samenwerkingsverzoek een spiegel voorhoudt: niet naar de euro’s kijken, maar jezelf afvragen of je dit leuk vindt en of het bij ons past! Die me verbood te stoppen op momenten dat ik er zelf de brui aan wilde geven omdat bepaalde opmerkingen me te erg raakten en me altijd helpt relativeren. En mama, die er echt wel eens aan moet wennen maar die vooral ook heel trots is en me zo vaak heeft geholpen als ik naar meetings of events mocht door het voor de boys allemaal gewoon door te laten gaan. Die me iedere ochtend een appje stuurt met daarin de spellingscorrecties op het artikel wat net online is gekomen, omdat ze weet dat ik dat fijn vind en het graag goed wil doen. Zonder die twee weet ik niet of de site er nog geweest zou zijn.
Als afsluiting van vier jaar Bijzonderkleinwonder wil ik eigenlijk alleen maar heel graag jullie bedanken. Mijn lezers. En volgers – haat dat woord nog steeds, maar je snapt me. Voor dat jullie er zijn. Sommigen helemaal vanaf het begin, en sommigen pas vanaf gisteren. Het is allemaal goed. Ik ben heel dankbaar voor jullie betrokkenheid. Voor de feedback, het medeleven, de support en voor de persoonlijke berichtjes. Voor de fijne contacten en de vriendschappen die het me heeft opgeleverd. Voor het lachen en voor het huilen.
Op de vier jaar die waren, en op dat wat nog komt.
Wauw, vier jaar alweer!
Ik volg je graag en vind het knap hoe je het allemaal doet!
Wat jammer dat je zo heel veel negatieve reacties kreeg toen je jong moeder werd! En wat voor een reacties! Oliedom, tokkie…. echt erg!! Weet dat dit gelukkig lang niet altijd zo is! Hier alleen maar bewondering en respect gekregen! Veel positieve reacties dat het zo leuk is voor kinderen om jonge ouders te hebben!
Haha ja vond ik destijds ook echt erg. En toen Morris er eenmaal was draaide het 180 graden: dat het inderdaad zo leuk voor hem was om zo’n jonge moeder te hebben. Ach, er is altijd wel wat om aan te merken. Ik ben er niet rouwig om; anders was mijn site er misschien wel helemaal nooit geweest:).
Hieperdepiep! Van harte gefeliciteerd! Ik denk dat ik vrijwel al je artikelen wel heb gelezen, want ik ben je vanaf je start gaan volgen. En wat is het heerlijk dat je nog wil blijven bloggen, nu steeds meer bloggers stoppen/overstappen naar andere kanalen. Kortom, ga vooral zo door!
In 2016 ben ik je per “toeval” tegengekomen op Google toen ik iets opzocht voor mijn zwangerschap. Jij was uitgerekend van Morris in Mei ’16 en ik in September ’16. Ik vond het fijn je updates en geboorte verslag te lezen tijdens mijn zwangerschap.
Ik vind het leuk om je stukjes te lezen, tips op te doen.
Gefeliciteerd met 4 jaar en op naar many more!
Gefeliciteerd, bizar, al 4 jaar! Ik volg je al vanaf je 3e artikel, zo’n beetje. Je reageerde altijd heel trouw bij grote bloggers met daarbij je blognaam benoemd, waardoor ik op een gegeven moment nieuwsgierig raakte naar jouw blog. Slimme strategie dus 😉 denk dat je op die manier veel volgers hebt binnengehaald! Ga zo door, volg je nog steeds graag!
Yep! Zo ben ik ook bij je site gekomen.
Gefeliciteerd met je 4 jarig jubileum.. Ik volg je al een flinke tijd ondertussen eerst onder de radar maar sinds 2017 ook echt! Ik vind je stukjes heerlijk om te lezen en je plogs zijn mijn me time op dinsdag ochtend met een kopje koffie.. Ik hoop je nog te lang te mogen volgen lief, mooi mens!
Hoop dat je nog lang blijft schrijven .en vooral je zelf blijven ondanks de mening van iedereen
Gefeliciteerd!
Ik vind het bizar om te lezen dat je zoveel nare reacties kreeg toen je op je 22ste zwanger was. Ik bedoel, zo jong is dat nou toch ook weer niet? Vroeger kregen ze toch op nog jongere leeftijd kinderen en was dat toen normaal?!
Anyway, ik bezoek je website met veel plezier! X
Gefeliciteerd 4 jaar bijzonderkleinwonder! Daarvan volg ik je ongeveer 3 jaar nu. Maar heb in mijn zwangerschapsverlof alles terug gelezen van jou ooit.
Op nog veel meer jaren!
Gefeliciteerd! Leuk om te lezen.. Lees je (foutloze (wat zo’n verademing in blogland is)) artikeltjes héél graag en ook je Instagram is erg leuk! Hoop je nog lang te mogen volgen. Als mede-Brabantse vind ik je nuchterheid en soms tikkeltje platte humor echt heerlijk! Fijn mens ben je! Xxxxx
Gefeliciteerd!!
Ik volg je blogs vanaf het begin. Kwam je tegen en ben sindsdien blijven hangen 🙂 Fantastisch mensen zijn jullie!
Liefs, Sascha
Gefeliciteerd met deze mijlpaal! Ik ben niet zo’n reageerder, meer een gluurder (ook op instagram), maar nu vond ik dat ik toch maar weer eens moest reageren.
Ik weet niet hoe lang ik jouw blog al volg, maar volgens mij al vrij vanaf het begin. Ik vind het leuk om jouw stukjes te lezen en plogs te bekijken. Leuk om te zien hoe jij je dagen vult met leuke dingen met je 2 kleine jongens (en Koen natuurlijk). Ben zelf ook moeder van 2 jongens, maar zou niet weten waar ik de tijd en energie vandaan moet halen om iedere dag zo veel te ondernemen met ze. En fijn dat je via je blog ook al zo veel nieuwe mensen hebt leren kennen. Dat lijkt mij wel een van de leukere dingen van een blog.
Nou, het is een heel verhaal geworden, maar wat ik nog wil zeggen is: ga vooral door met je blog!
Normaal zal ik niet snel reageren maar ik wil je toch graag feliciteren met deze mijlpijl lieve Michelle. Op naar nog vele jaren er bij! Jouw nuchtere kijk op de wereld, jouw eerlijkheid en humor maken het écht een feestje om je te volgen. Ga vooral zo door, mooi mens!
Liefs een mede Brabo 😉
Hoi Michelle,
Ik had je laatst een mail gestuurd over inspiratie voor een blog onderwerp, had je dat gekregen? Ik heb het verzonden via michelle@bijzonderkleinwonder.nl?
Gefeliciteerd! Ik volg je inmiddels ongeveer 2.5 jaar, toen ik zwanger was van de eerste kwam ik je toevallig online tegen. Weet nog heel goed dat ik het leuk vond om de zomerse foto rapportage te zien van je groeiende buik van Benjamin in elke week weer z’n mooie jurk en hoge hakken 😉 (is me nog steeds een raadsel als ik keek naar mijn dikke enkels haha!) Ga lekker door met schrijven, blijf het elke week leuk vinden om te lezen. xx
Gefeliciteerd! Schrijven vanuit het hart , je gevoelens ontzettend mooi (en foutloos, zo fijn!) Verwoorden is denk ik je grootste kracht. Met een huilbaby die nooit sliep was ik in het begin vooral een beetje verbaasd (en toegegeven een tikkeltje afgunstig) hoe jij schijnbaar alles zo perfect geregeld kreeg. Inmiddels weet ik echter dat er veel meer achter zit, je heel hard werkt en dat elk huisje zijn kruisje heeft. Ga zo door.
PROFICIAT! Ik volg je/jullie al vanaf jullie trouwvideo. Er gaat geen week voorbij. Ik vind het heerlijk om jouw verhalen te lezen en dan ook nog met zoveel mooie foto’s. Ga vooral zo door. En ik blijf hopen dat ik je/jullie nog eens in Den Bosch tegen ga komen, dat lijkt me heel erg leuk. Nogmaals VAN HARTE GEFELICITEERD
Wauw! Wat een mijlpaal.. dat je al zoveel artikelen hebt geschreven en er zoveel mensen mee mag inspireren. Chapeau!
Ik vind je plogs altijd lekker om te lezen met een kopje koffie.
Maar moet eerlijk zeggen dat je foto’s op Instagram er wel heel gemaakt uitzien, met filters enzo. En mij ietwat te zoetsappige teksten eronder. Persoonlijk houdt ik daar niet van en ik heb het idee dat dat eerst niet zo was…
Zo gek hoe dat soms overkomt hè? Ik photoshop mijn foto’s nooit! Pas ze alleen qua kleur aan in de app van Instagram zelf. Die zoetsappige teksten waren voorheen nog veeel erger; als je me al langer volgt of terug leest zie je dat ook. Ik ben gewoon zoetsappig denk ik. Maar je bent natuurlijk geenszins verplicht me te volgen, dus als het niet bij je past en je daar niet van houdt zou ik vooral ontvolgen. Ik doe waar ik me fijn bij voel en wat op dit moment bij me past en dat wil ik graag zo blijven doen!
Ik volg je op Instagram ook niet, maar je foto’s komen vaak voorbij en dan lees ik het weleens…
Misschien heb je dan gewoon een prachtige telefoon/camera, dat kan ook. De gloed over de gezichten lijkt soms zo effen/glow achtig.
Ik vind je in je plogs niet zoetsappig en op instagram vaak ‘zo dankbaar’. haha, dat mag natuurlijk zeker, ben ik ook, maar zie het zo veel voorbij komen op insta, ook bij anderen, dat het een beetje to much is. Maar allemaal maar mijn mening:) dus ga vooral zo door met je plogs…. want die volg ik met plezier.